Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie.

1.01.1996 – 31.08.1999 – Teatr Ludowy, Kraków
1.09.1999 – 31.08.2004 – Teatr Nowy, Łódź
29.04.2008 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

Brawurowa wokalnie i aktorsko, szydercza oskarżycielka w „niesmacznym” musicalu „Głód” wg M. Caparrósa w reż. Anety Groszyńskiej oraz wyzwolona spod władzy wszelkich zbędnych konwenansów, wyrazista i silna Rachel w transowym, przejmującym „Weselu” Wyspiańskiego w reż. Jana Klaty – to role Katarzyny Krzanowskiej, które mocno zapadają w pamięć, niewątpliwie poszerzając grono jej fanów, podobnie jak podwójna kreacja aktorska emanujących erotyzmem postaci Słodkiej i Aktorki w Piekle w „Masarze” w reż. Stanisława Mojsiejewa.

Aktorka obdarzona talentem, odwagą podejmowania wyzwań i sceniczną charyzmą, związana wcześniej z Teatrami im. Słowackiego w Krakowie i Nowym w Łodzi, najbardziej efektowne i dojrzałe kreacje stworzyła w Starym Teatrze. Błyskotliwie zadebiutowała na tej scenie główną rolą w „Klątwie” Wyspiańskiego w reż. Barbary Wysockiej (2008). Zagrana przez nią postać Młodej w przedstawieniu, którego akcja rozgrywała się w realiach współczesnej polskiej wsi, została nagrodzona na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” oraz Przeglądzie Kontrapunkt.

Silna osobowość, prawda scenicznej ekspresji i temperament aktorki zaowocowały takimi kreacjami, jak przepełniona zbrodniczą determinacją Tamorra w „Anatomii Tytusa – Fall of Rome” Klemma, nakreślony z błyskotliwą swadą Profesor bez Żeńskiej Końcówki w „Być jak Steve Jobs” Libera, pełna pijackiej werwy Ebriacka w „Pijakach” Wysockiej czy genialnie uchwycona, pretensjonalna małomiasteczkowa piękność –Telimena w „Panu Tadeuszu” Grabowskiego. Aktorka, która równie przekonująco buduje wewnętrznie rozwibrowane role dramatyczne, jak i wyraziste postaci komediowe, doskonale czuje się też w formie monodramu – zachwyciła w opartym na internetowym blogu spektaklu „Forma przetrwalnikowa”, gdzie przez 45 minut prowadzi monolog młodej sfrustrowanej lekarki wykonując jednocześnie skomplikowany układ gimnastyczny.

Celina Mickiewicz w przedstawieniu „Towiańczycy, królowie chmur” duetu Janiczak/ Rubin – tragiczno-groteskowa postać, rozpięta pomiędzy zjadliwym komizmem i fascynującym mrokiem szaleństwa – to rola, której się łatwo nie zapomina: „Dotknięta obłędem Celina o «smutnym, brudnym seksapilu» ma rozmazany makijaż, nieuczesane włosy i ekstrawagancki kapelusz. (…) Początkowa nieufność salonu zmienia się w fascynację, zarażenie ideą, szaleństwo i nieszczęście Celiny, która złożona na ołtarzu Sprawy rodzi Konrada pragnącego wyemancypować się z roli herosa” – analizowała Kamila Paprocka w „Teatrze”.

Wszechstronny talent aktorki i jej łatwość scenicznej transformacji dostrzegł Jan Klata powierzając jej coraz bardziej odpowiedzialne zadania w przedstawieniach: „Tajny agent” (Rosa Luxemberg, Nadkomisarz), „Wesele hrabiego Orgaza” (Rumunka, Dziennikarz) „Trylogia” (Oleńka) „Do Damaszku” czy „Weselu”.

Świetną rolę Krzanowskiej w spektaklu „Ojciec matka tunel strachu”, mówiącym o traumatycznych relacjach rodzice-dzieci, tak opisał Maciej Stroiński: „Katarzyna Krzanowska to źródłowo kobieca obecność, słodko-ostra. Ogarnia wzruszenie i ogarnia bekę, i nie wiem, co trudniej. Śpiewa tak, że chce się płakać, i to jest komplement” (teatrjestcute.pl). Otwartość na bardzo różne języki teatralne udowodniła też w spektaklach „Podopieczni” wg E. Jelinek w reż. Pawła Miśkiewicza (o tragedii dzisiejszych imigrantów w Europie) czy „Dekalog” w reż. Tiana Gebinga – polsko-chińskim przedsięwzięciu z pogranicza teatru ruchu i plastycznej wizji. (afw)

2008 – XXXIII Opolskie Konfrontacje Teatralne Klasyka Polska – nagroda za rolę Młodej w przedstawieniu „Klątwa” S. Wyspiańskiego, reż. B. Wysocka
2008 – XLIII Przegląd Teatrów Małych Form Kontrapunkt, Szczecin – wyróżnienie za rolę Młodej w przedstawieniu „Klątwa” S. Wyspiańskiego, reż. B. Wysocka