Pisarz prześladowany, inwigilowany wręcz przez apodyktyczny system, broni się przed nim wewnętrzną emigracją. System jednak odciska na nim swoje piętno i nie pozwala uwolnić się od machiny wzajemnej manipulacji.

Pewnego dnia pojawiają się u niego koledzy i proszą go o dokonanie publicznego samospalenia. Choć początkowo chciałby odmówić, pomysł z wolna zaczyna go pochłaniać: ostatni dzień życia ma szansę stać się ostatnim dziełem, a publiczne samobójstwo jedynym możliwym gestem sprzeciwu wobec systemu.

Mała Apokalipsa Tadeusza Konwickiego powstawała w okresie chylącego się ku upadkowi komunizmu. Była karykaturą, wyrazem oporu, moralną rozprawą z sumieniami ówczesnych pokoleń, amunicją do walki z systemem; z czasem stała się też barwnym dokumentem minionej epoki. Czy jednak widmo totalitaryzmu minęło bezpowrotnie?

W dzisiejszym świecie, w którym z jednej strony odżyła groźba rosyjskiego imperializmu, z drugiej zaś polityczny nadzór stał się domeną technokracji wkraczającej w każdą dziedzinę życia – Mała Apokalipsa fascynuje jako możliwa do urzeczywistnienia dystopia.

Apokalipsa, sięgając do jej źródłosłowu, to moment „odsłonięcia” – chwila, w której prawda ukazuje się z ostrością, z jaką nigdy nie mogła do nas dotrzeć. Wraz z głównym bohaterem spektaklu wyruszamy w deliryczno-cyberpunkowy sen o przyszłości, do której nie chcemy dopuścić, która jednak powraca do nas w koszmarach jako potencjalnie rzeczywista. Po drodze towarzyszy mu galeria zagadkowych, fantasmagorycznych postaci wystawiających na próbę jego odwagę, przekonania i wybory moralne.

Spektakl Waldemara Raźniaka jest wiwisekcją człowieka postawionego wobec niemożliwego. To duszne od czającego się za rogiem zła trzy godziny pełne skupienia, mroku przeszywanego światłami neonów i niepokojąco inteligentnej technologii. (…) Nie ma tu słabych ról, każda z postaci jest na swój sposób wciągająca i urzekająca. Na pierwszy plan wysuwa się oczywiście everyman Grzegorz Mielczarek. Jego Literat prezentuje cały wachlarz emocjonalnych stanów, od rozpaczy po euforię. Równolegle obok czysto fabularnych wydarzeń rozgrywa swoją własną, wewnętrzną walkę (jako człowiek, buntownik, artysta). Powiedzieć, że gra baranka prowadzonego na rzeź, to nic nie powiedzieć. Nie pamiętam, kiedy ostatnio jakaś rola zrobiłaby na mnie tak duże wrażenie.  (…) „Mała Apokalipsa 20XX” to spektakl ważny, inspirujący się teraźniejszością, przy jednoczesnym zanurzeniu w uniwersalności.
Piotr Gaszczyński, Teatr dla Wszystkich

Uwaga:
Bodźce sensoryczne w spektaklu: głośne dźwięki, efekt migających świateł, migotanie obrazu na ekranach, dym, dym papierosowy.
W spektaklu występują wulgaryzmy.

Spektakl bierze udział w X Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej i Europejskiej „Klasyka Żywa”.

Dostępność dla osób z niepełnosprawnościami:

Budynek Sceny Kameralnej niestety nie jest dostępny dla osób poruszających się na wózku. Do wnętrza teatru prowadzą schody.

Na widowni nie ma miejsc dostosowanych do potrzeb osób poruszających się na wózku.
W budynku nie ma toalety dla osób poruszających się na wózku. Do toalet prowadzą schody. Jedna z toalet posiada udogodnienia takie jak poręcze. Będą one wsparciem dla seniorów z ograniczoną mobilnością i osób poruszających się przy pomocy kuli lub laski.

Na całej widowni jest rozłożona pętla indukcyjna. Dzięki niej widzowie i widzki z aparatami słuchowymi mogą wyraźniej i bardziej komfortowo odbierać dźwięki ze sceny.
Więcej informacji w zakładce: Teatr bez barier

Przepraszamy za liczne bariery. Dążymy do większej dostępności przestrzeni.

Zapraszamy do kontaktu: Katarzyna Peplinska-Pietrzak, e-mail: dostepnosc@stary.pl, tel./SMS: 504 859 246