Zespół aktorski

Aktorzy

Aleksandra Nowosadko

Aleksandra Nowosadko

Absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, Wydział Aktorski /2019/

4.09.2019 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

W „Halce” Anny Smolar „Halina (Aleksandra Nowosadko) jest nadreaktywna i nadekspresyjna. Jak na zapis o szaleństwie przystało, gra wersję samej siebie w manii. To bohaterka kamikadze (…), już nie-góralka-Halka, jeszcze-nie-wyzwolona-Halina, co daje na scenie efekt bulgocącego kotła energii. (…) zmienia rejestry, nastroje, tony, może śpiewać i wyć, być liryczna i wulgarna, a to wszystko musi się zadziać, żeby Halka stworzyła z siebie Halinę” (Marta Zdanowska, dwutygodnik.com). Jej sceniczna charyzma i umiejętność budowania nietuzinkowych postaci procentują w „Genialnej przyjaciółce” Eweliny Marciniak, gdzie „Niezwykłą galerię kobiecych postaci dopełnia Aleksandra Nowosadko w postaci Ady (…). Młoda aktorka kilkoma pociągnięciami aktorskiego pędzla tworzy niejednoznaczną wersję jednoznacznej bohaterki, której jedyną «winą» w neapolitańskim świecie było to, że chcąc eksplorować swoją kobiecą naturę, nie zachowała odpowiedniej czujności” (Tomasz Domagała, domagalasiekultry.pl).

Doskonale odnajduje się także w nieoczywistym repertuarze, co docenił w pełni Paweł Sakowicz, obsadzając Nowosadko w spektaklu choreograficznym „Boa”. Oglądaliśmy ją jako sardoniczną Marię w „Wymazywaniu” Klaudii Hartung-Wójciak, gdzie „Aleksandra Nowosadko do mikrofonu z dużą swadą i poczuciem formy performuje monolog o wrednych urokach Austrii” (Joanna Targoń, „Gazeta Wyborcza”), a także szukającą drogi wyzwolenia z patriarchatu tytułową Salome w spektaklu Kuby Kowalskiego. Najwyższej klasy warsztat aktorski potwierdza w „Art of Living” Katarzyny Kalwat, gdzie tworzy pełnokrwistą postać i utrzymuje skupienie widza w mnogości wątków i treści, jakie proponuje ta inscenizacja. Natomiast wchodząc w wirtualną rzeczywistość „Snu nocy letniej”, zaproponowaną przez Krzysztofa Garbaczewskiego, w interesująco bawi się konwencją jako Hermia.

Jej talent mogliśmy podziwiać we „Fiasku”, spektaklu na motywach ostatniej powieści Lema w reżyserii Magdy Szpecht, gdzie „Autorkom i autorom formy spektaklu udaje się stworzyć imponujący nowy wymiar estetyczny hard sf, dobrze pasujący do dzisiejszych czasów” (guldapoleca.pl). Zagrała także w dwóch adaptacjach klasycznych powieści zrealizowanych przez Pawła Miśkiewicza – „Biesach. Spektaklu o piciu herbaty” wg Dostojewskiego oraz „Podróżach Guliwera” wg Swifta, gdzie ze swadą i dystansem wykreowała postać jednego z filozofów, o których pisał Michał Centkowski: „Aktorki, rzucając wyzwanie męskiej, kolonialnej perspektywie epoki, w której pisał Swift, wcielają się kolejno w mieszkańców dziwnych krain, po których wędrował jego najsłynniejszy bohater”. Rola w spektaklu Pawła Miśkiewicza nie była pierwszym występem Aleksandry Nowosadko na narodowej scenie. Zadebiutowała na deskach Starego Teatru rolą Adeli w mrocznej inscenizacji „Domu Bernardy A.” według Lorki w reżyserii Alejandra Radawskiego, żeby następnie wcielić się w postać Muzy w „Audiencji 89”, zrealizowanej na podstawie twórczości Bogusława Schaeffera przez Tomáša Svobodę: „Niekonwencjonalnym działaniom twórczym Autora, Reżysera i Aktora, w które angażują się widzowie, patronuje niepokorna, pełna wigoru Muza Aleksandra Nowosadko” (lifeinkrakow.pl). Ostatnio dołączyła także do obsady „Triumfu woli” w reżyserii Moniki Strzępki, gdzie można zobaczyć ją w roli Mongolskiego chłopca.

Początki jej kariery można było śledzić w teatrze krakowskiej AST, gdzie wystąpiła w spektaklach dyplomowych: „Kongres (nie do końca) futurologiczny” Pawła Miśkiewicza oraz „Efekt” Agnieszki Glińskiej. Ten ostatni najlepiej podsumowują słowa Tomasza Domagały: „spektakl z gatunku tych opartych na aktorstwie. Tu – znakomitym”. Jeszcze w trakcie studiów Aleksandra Nowosadko została zaangażowana do spektaklu Teatru Telewizji, gdzie wcieliła się w rolę Basi w „Tajnym Kliencie” Wojciecha Pitali.