Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /2006/

15.03.2006 – 31.08.2015, Teatr Współczesny, Wrocław
1.09.2012 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

„Aktora do zadań specjalnych” – to określnie Tomasza Kaczorowskiego z „Nowej Siły Krytycznej” – możemy podziwiać zarówno w „Dziejach grzechu” Wojtka Rodaka, gdzie wciela się w postać Łukasza, jak i w „Schronie przeciwczasowym” Marcina Wierzchowskiego, gdzie „Czacki umiejętnie obrazuje mieszankę frustracji, obaw i złości, wypowiadaną zza zaciśniętych zębów” (Paweł Borek, „Nowa Siła Krytyczna”), kiedy jego bohater mierzy się z ciężarem rodzinnej tajemnicy. Także w biograficznym spektaklu „Orlando. Bloomsbury” Katarzyny Minkowskiej – według opinii Olgi Katafiasz (teatralny.pl): „Świetny jest Szymon Czacki w roli Leonarda, mężczyzny, który ma przecież własne ambicje, ale doskonale wie, że związek z Virginią jest najważniejszą sprawą w jego życiu”. Zwraca uwagę w „Trąbce do słuchania” Agnieszki Glińskiej: „w spektaklu urasta do jednego z głównych bohaterów” (Katarzyna Waligóra, „Teatr”). W innej odsłonie zaprezentował się w feministycznym odczytaniu „Panien z Wilka” tej samej reżyserki, jako Wiktor: „Czacki znakomicie wyczuwa usposobienie i charakter bohatera, z powodzeniem rywalizując z Danielem Olbrychskim” (Kalina Zalewska, „Teatr”). Fenomenalną kreację aktorską stworzył w „Marzeniach polskich/ Les rêves polonais” Jędrzeja Piaskowskiego, gdzie gra kpiącego z polskich przywar Hrabiego. W „Roku z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej” Strzępki i Demirskiego – jak pisze Tomasz Domagała (domagalasiekultury.pl): „Jest na scenie walczący o siebie Bohater, w dobrej interpretacji Czackiego”, który idealnie spaja poszczególne wątki spektaklu. Intrygująca była również postać Pétiniaud, którą wykreował w przedstawieniu „Słowacki umiera” Radka Stępnia, a także Stiepan Wierchowieński w „Biesach. Spektaklu o piciu herbaty” Pawła Miśkiewicza, tkwiący bezbronnie w samym środku rewolucji.

W Starym Teatrze Czacki zadebiutował rolą Reżysera w „Naszym mieście” Wildera w reżyserii Szymona Kaczmarka, a rok później dołączył do stałego zespołu. Niekwestionowany sukces przyniosła mu rola groteskowego rockmana Stanisława Retro w „Pawiu królowej” Świątka (nagroda dla najlepszego aktora na Koszalińskich Konfrontacjach Młodych m-teatr, 2013). Aktor niezwykle plastyczny, operujący szeroką gamą środków, doskonalił swój warsztat w spektaklach Peszka, Meissner, Augustynowicz, Wysockiej (szczególnie w wielokrotnie docenianym „Kasparze”), Zadary czy Passiniego, w którego „Wandzie” wcielił się w przejmującą rolę Wandy-Chłopca i Ofelii. Na scenie Starego Teatru przykuwał uwagę jako wyrafinowany, bezwzględny polityk Zygmunt III Waza w „Poczcie Królów Polskich” Garbaczewskiego czy operujący gładkimi frazesami Mortimer w „Edwardzie II” Augustynowicz. Zachwycił rolą Spektrofoba w „Geniuszu w golfie” Weroniki Szczawińskiej, wymagającą formalnej dyscypliny i wręcz muzycznego nastrojenia się partnerów.

Szymon Czacki śpiewając, niepokoił sumienia widzów w „Głodzie” Anety Groszyńskiej, a także w poruszającym spektaklu Marcina Wierzchowskiego „Nadchodzi chłopiec”, którym skłaniał widzów do refleksji nad okrucieństwem i jego konsekwencjami. Znakomitą rolę zbudował także w „Podopiecznych” Pawła Miśkiewicza, wcielając się w jedną z anonimowych postaci – imigrantów. Aktor doskonale odnalazł się także w spektaklu „Chaos pierwszego poziomu” Mateusza Pakuły, gdzie jako Szczur „pomstuje na «idiotę Mickiewicza» (…). Gałkowska i Czacki są w tych krótkich scenach naprawdę świetni” (Olga Katafiasz, teatralny.pl). To on także rozbawia widzów, wprowadzając ich jako Czeladnik II do inscenizacji „Szewców” Justyny Sobczyk, autotematycznego spektaklu o rzemiośle, jakim w istocie jest aktorstwo. Aktor zabłysnął także podwójną rolą Rotschilda/Wilka z Wall Street w „nie-boskiej komedii. WSZYSTKO POWIEM BOGU!” w reżyserii Moniki Strzępki, za którą wraz z całym zespołem aktorskim otrzymał Nagrodę im. Stanisława Wyspiańskiego. Jacek Cieślak w „Rzeczpospolitej” tak charakteryzuje graną przez niego postać: „Rotschild, żydowski plutokrata, wilk w ludzkiej skórze – Wilk z Wall Street (rewelacyjny Szymon Czacki). Jego religią jest robienie fortuny kosztem szaraczków, bo to daje polisę na życie nawet w czasach katastrofy”.

Aktor wcielił się także w postać Amerykańskiego Producenta, szukającego najlepszego ujęcia oraz miejsca w Hollywood dla Rity Gorgonowej, tytułowej bohaterki przedstawienia Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina. Tak zaś o jednej z ról Czackiego pisał Witold Mrozek: „«Hamlet» Garbaczewskiego uwodzi nie tylko siłą obrazów czy dowcipem adaptacji, ale też rewelacyjnym aktorstwem (…). Szymon Czacki jako dworzanin Guildenstern jest jednocześnie reżyserem wprowadzającym Hamleta-aktora w tajniki postaci”. Umiejętności improwizacji oraz niemałej sprawności fizycznej wymagał z kolei od aktora spektakl „Dekalog”, będący dialogiem z chrześcijańską tradycją, prowadzonym przez chińskiego reżysera Tiana Gebinga.

2015 – Nagroda im. S. Wyspiańskiego
2013 – Festiwal Koszalińskie Konfrontacje Młodych m-teatr – nagroda dla najlepszego aktora za rolę w przedstawieniu „Paw królowej” wg D. Masłowskiej, reż. P. Świątek