Na rok przed setną rocznicą śmierci Stefana Żeromskiego, twórcy i twórczynie sięgają do klasyki polskiego modernizmu po jedną z najbardziej kontrowersyjnych powieści tamtego okresu.

Pracując z samą konwencją melodramatu i ją dekonstruując, przyglądają się losom głównej bohaterki Ewy, traktując ją w sposób niejednostkowy i metaforyczny, a także konfrontując na scenie z męskimi bohaterami tej powieści. Realizatorki i realizatorzy podejmują próbę queerowo-feministycznego odczytania historii Ewy, starając się wykroczyć poza męskie spojrzenie zapisane w powieści Żeromskiego, a następnie utrwalone w filmowej adaptacji Waleriana Borowczyka. W centrum ich zainteresowania znajduje się uwikłanie bohaterki w zależności patriarchatu oraz to, jak na przestrzeni lat zmieniła się narracja wokół kobiet.

Pragną spojrzeć na kobiece ciało i seksualność w sposób podmiotowy, szukając sposobu na wyzwolenie ich z konwencji. Czy Ewa wygnana z raju za pierwszy grzech już zawsze musi być skazana na piekło?

Krakowska inscenizacja […] umiejętnie balansuje między melodramatycznym tonem a nawiasem umowności, emfazą a intymnym wyznaniem, zmysłowością scen erotycznych, oddanych przez dosłowność słów padających z offu i poetycki wymiar projekcji Martyny Miller, ale też eksplorowaniem relacji bohaterki z własnym ciałem. […]

W potrójnej kreacji Staniec, Grąziowskiej i Gałkowskiej Ewa staje się rodzajem naczynia mieszczącym stereotypy związane z kobiecym grzechem – jest zatem naiwna, słaba, nadto uległa, skłonna do zła, interesowna, pożądliwa, pozbawiona etycznych zasad, wyrachowana. Zarazem na każdym etapie swojej historii wymyka się z tej klatki – poprzez dystans wobec melodramatycznych gestów na początku romansu (Staniec), przez sprzeciw aktorki wobec męskich demiurgów, reżyserów i autorów (Grąziowska), czy przez gest odzyskiwania ciała, noszącego ślady upływu czasu, przemijania (Gałkowska w przejmującym monologu), ale też przez przejęcie kontroli nad własną historią w finale.
Magda Piekarska, „Gazeta Wyborcza”

Współproducentem spektaklu jest Teatr Mały w Tychach.

Spektakl bierze udział w X Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej i Europejskiej „Klasyka Żywa”.