Absolwent Wydziału Aktorskiego Akademii Sztuk Teatralnych im Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie /2020/ 

03.09.2019 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

Szczerbic w wykonaniu Stanisława Linowskiego, choć ubrany w kampowy kostium, prezentuje swoje uczucia do Ewy w sposób tak niezakłamany, że znakomicie niuansuje przewrotny charakter bohatera nagradzanych „Dziejów grzechu” (reż. Wojtek Rodak). Precyzyjny warsztat aktorski i znakomity wokal pozwalają Linowskiemu wcielić się zarówno w bohatera eksperymentalnego, nienarracyjnego spektaklu Juliana Hetzela „Ziemia jest płaska”, jak i w mrocznego komisarza policji układającego się z lokalnym półświatkiem z „Opery za trzy grosze” Ersana Mondtaga, a także ujmująco zagubionego upadającym patriarchatem bohatera „niemęskiego” Darii Kubisiak. W wyreżyserowanym przez Ewę Kaim kameralnym, muzycznym „Kwadracie” Stanisław Linowski, wraz z Łukaszem Szczepanowskim, zdają się „duetem idealnym, wyczuwalna jest silna więź pomiędzy aktorami, co przekłada się na jakość spektaklu; bawią się formą, gestem i dźwiękiem, są zabawni i wzruszający. Oprócz tego są oczywiście świetni aktorsko i wokalnie zachwycający, energiczni i charyzmatyczni” (Adriana Markowska, dziennikteatralny.pl). Z kolei rola aktora w „Magnetyzmie serc” Kaliny Jagody Dębskiej na podstawie „Ślubów panieńskich” Aleksandra Fredry to zabawa konwencją, w której każdy gest, sposób intonacji dowodzą aktorskiego kunsztu i wciągają widza w niezwykle dynamiczny spektakl: „Albin Stanisława Linowskiego – cierpiący katusze z miłości, depresyjny, smutny, zafiksowany na punkcie Klary – niespełnionej miłości” (Magdalena Mikrut-Majcherek, teatrologia.info).

Aktor urzekał witalnością i młodzieńczą buńczucznością w „Biesach. Spektaklu o piciu herbaty” Pawła Miśkiewicza. W „Jeńczynie” Strzępki/Demirskiego poraża jako „zablokowany emocjonalnie młody chłopak (Stanisław Linowski), dla którego myśli o gwałcie są czymś normalnym, bo powszechnym, i który, żeby w końcu udowodnić sobie męskość, korzysta z usług prostytutki” (Miłosz Mieszkalski, teatrologia.info). Linowski potrafił zaniepokoić jako prorok Jokanaan, wieszczący karę za zbrodnię w Wilde’owskiej „Salome” w reżyserii Kuby Kowalskiego. Z wirtuozerią odgrywał swą rolę w precyzyjnie skomponowanym przez Karola Klugowskiego spektaklu „Tonąca dziewczyna”. Był znakomity jako więzień Gestapo w jednoaktówce Radosława B. Maciąga „Niech żyje Polska/sztuka prawicowa” podejmującej problem polskiej martyrologii, a także w spektaklu Mateusza Pakuły „Chaos pierwszego poziomu”, gdzie „nie zmylą wymyślne i prawie cyrkowe wygibasy białek motorycznych pantomimicznie ilustrujących narrację głosu, w roli białek bardzo pomysłowi oraz sprawni Stanisław Linowski i Maciej Charyton” (Michał Mizera, encyklopediateatru.pl).

Utalentowany student krakowskiej AST pierwsze kroki na profesjonalnej scenie stawiał w spektaklu „Kariera Artura Ui” w reżyserii Remigiusza Brzyka w Teatrze im. J. Słowackiego, udowadniając, że ma odwagę podejmowania najtrudniejszych wyzwań. To między innymi jego rola Caruthera w tym przedstawieniu zasłużyła na aplauz: „wszyscy są znakomici. Widziałem tam w końcu zespół. Zespół świetnie zgrany, skomponowany, wiedzący, co grać i co robić, zespół świetnych aktorów i pewnych siebie ludzi. Myślący o zadaniu, jakim jest zagranie dobrego spektaklu” (Tomasz Domagała).

W dyplomowym spektaklu „Spaleni słońcem” w reżyserii Agnieszki Glińskiej w krakowskiej AST miał okazję spróbowania sił w złożonym, psychologicznym przedstawieniu, w którym: „Wszystkie postaci tworzą zamknięty krąg społeczny (…). Mężczyźni i kobiety zdradzają lub są zdradzani. Szukają bliskości i idealnego partnera. Oglądając ich mamy wrażenie, że dostają od losu desperackie chwile prawdy i zakłamania” (Łukasz Drewniak, teatralny.pl). Zdolności wokalne aktora zostały docenione Grand Prix / nagrodą dziennikarzy oraz nagrodą publiczności na 39. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu w roku 2018, a także na prestiżowym THE SINGING MASK 14th Andrey Petrov International Students Vocal Contest-Festival. „Młodzieniec muzykalny i jak kameleon zmienny, obdarzony charyzmą, którą kochają zarówno rozkapryszeni koneserzy, jak i początkujący kolekcjonerzy wrażeń” (ppa.wroclaw.pl) – tak o Stanisławie Linowskim pisano po występie w autorskim spektaklu Radka Stępnia „Kocham Cię” powstałym w ramach 40. edycji Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.

W 2016 roku aktor zagrał u boku Doroty Segdy w spektaklu „Kobieta w lustrze”, w reżyserii Waldemara Raźniaka, stanowiącym część pokazu Teatroteki WFDIF z cyklu ekranizacji młodej polskiej dramaturgii. Na ekranach można go zobaczyć także w głośnych serialach telewizyjnych „Belfer” Bartłomieja Ignaciuka, a także „Pod powierzchnią” w reżyserii Borysa Lankosza.