Repertuar
Sen nocy letniej
Reż. Krzysztof Garbaczewski
ul. Jagiellońska 1
Kiedy Narcyz spojrzał w taflę wody, zobaczył siebie. Być może głębia, którą dostrzegł za własnym odbiciem, stała się powodem jego kary – lub nagrody – w postaci Przemiany. Erich Fromm ujrzał w micie o Narcyzie kondycję człowieka nowoczesnego: „Chociaż z zewnętrznego punktu widzenia wydaje się, że Narcyz jest w sobie bezgranicznie zakochany, to jednak w rzeczywistości nie odczuwa on dla siebie sympatii, a jego narcyzm stanowi podobnie jak egoizm, nadkompensację fundamentalnego braku miłości do siebie”.
W inscenizacji „Snu nocy letniej” Krzysztofa Garbaczewskiego kreacja świata fantastycznego i jego bohaterów – Oberona, Tytanii i Puka – odbywa się za pośrednictwem technologii virtual reality, igrając z fizyczną przepaścią między użytkownikiem (aktorem) a niestabilnie zakodowanym awatarem. W świecie symulakrów – imitacji, odbić czy wyobrażeń – sztuka staje się realnością najwyższego rzędu. To w przestrzeni sztuki możliwa staje się artykulacja wirtualności jako relacji zachodzącej w świecie. Być może w niej jest także sposób na zmianę zastanych norm i wzorców oraz na kreację i nowość.
W swej interpretacji sztuki Szekspira twórcy spektaklu podążają za myślą Gillesa Deleuze’a, stwierdzając: „Deleuzjańska różnica jest wydarzeniem spotkania z Innym, bez którego dyskurs o Innym nie jest możliwy. Owo poznanie Innego, spojrzenie w jego obcą twarz jest doświadczeniem wstrząsającym, traumatycznym – to apokalipsa. Nie musi ona jednak oznaczać końca. Możliwe jest ocalenie, a gwarantuje je Przemiana”. Refleksja nad Przemianą obejmuje w „Śnie nocy letniej” zarówno kwestie społeczne i osobiste, jak i estetyczne, ekologiczne oraz technologiczne.
Sen śniony podczas tych czterech letnich dni i nocy to marzenie o utopii, świecie społecznej emancypacji, w którym wszyscy, zespoleni grzybnią niczym pierwotnym Internetem, ulegają Przemianie. A także – krytyczna refleksja nad obecnym stanem rzeczy, pozostającą poza politycznym pragmatyzmem – niebezpieczna dla władzy i jej opozycji.
Czy na pewno jest to sen? Czy możesz w niego uwierzyć? I czy masz pewność, że to Ty go śnisz?
„Sen nocy letniej” już w sam w sobie zawiera dychotomię rzeczywistości, w której jawa i sen przenikają się wzajemnie. Reżyser dodatkowo multiplikuje ten zabieg, wykorzystując technologię VR. Przedstawienie można określić mianem biotechnologicznej wariacji na temat współżycia natury i człowieka. […] Gra świateł, ruchome elementy scenografii, sprawiają wrażenie organiczności przestrzeni gry. Wraz z rozwojem sytuacji […] płyniemy z bohaterami coraz głębiej, by ostatecznie wylądować jako obserwatorzy przebywających w wirtualnej rzeczywistości aktorów. Poprzez ekran zawieszony nad widownią możemy zobaczyć, gdzie swoimi umysłami przeniosły się poszczególne postacie dramatu.
Wiesław Kowalski, Teatr Dla Wszystkich
obsada
- Bogdan Brzyski Piszczała
- Maciej Charyton Lizander
- Małgorzata Gałkowska Hipolita
- Roman Gancarczyk Puk
- Grzegorz Grabowski Kloc
- Bolesław Brzozowski Egeusz
- Paweł Kruszelnicki Oberon
- Mikołaj Kubacki Tezeusz
- Marta Ojrzyńska (gościnnie), Magda Grąziowska Tytania
- Błażej Peszek Podszewka
- Małgorzata Zawadzka Helena
- Krzysztof Zawadzki Demetriusz
- Maja Pankiewicz, Aleksandra Nowosadko Hermia
Twórcy
- Stanisław Barańczak przekład
- Krzysztof Garbaczewski reżyseria
- Patrycja Wysokińska scenariusz, dramaturgia
- Aleksandra Wasilkowska scenografia i kostiumy
- Bartosz Zaskórski muzyka
- Tomasz Bazan choreografia
- Robert Mleczko reżyseria światła/koordynacja video
- Anastasiia Vorobiova, Mateusz Korsak VR
- Tadeusz Pyrczak (AST) Asystent reżysera
- Katarzyna Gaweł Inspicjentka/suflerka