Absolwent Wydziału Aktorskiego Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie /2019/

1.02.2019 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

Najlepszy aktor młodego pokolenia wybrany głosami publiczności w krakowskim plebiscycie All in UJ „Chodźże do Teatru”, nominowany do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego za główną rolę w filmie „Apokawixa” Xaverego Żuławskiego. Wzruszający w roli nieporadnego przestępcy Kuby w mrocznej inscenizacji Brechtowskiej „Opery za trzy grosze” (reż. Ersan Mondtag). Hipnotyzuje widzów niejednoznaczną postacią żołnierza zakochanego w tytułowej Salome w spektaklu Kuby Kowalskiego według sztuki Wilde’a. W Starym Teatrze zadebiutował w medytacji teatralnej „Nic” w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego, zagrał też w kolejnym spektaklu reżysera – wirtualnej adaptacji „Snu nocy letniej” – gdzie wcielił się w Tezeusza, o którym tak pisała Joanna Targoń: „Podobało mi się to, że Mikołaj Kubacki jako Tezeusz niepoważnie traktuje swój queerowy kostium, zamaszyście podciągając falbanki stanika”. Fascynuje jako diaboliczny Wierchowieński i Murray w „Biesach. Spektaklu o piciu herbaty” Pawła Miśkiewicza na podstawie dzieła Dostojewskiego. Znakomity w precyzyjnie skomponowanym spektaklu Karola Klugowskiego „Tonąca dziewczyna”, za który cały zespół otrzymał entuzjastyczne recenzje: „nie tylko weszli z dziecięcą ciekawością w tę zabawę (tak, zabawę), ale i wspaniale się w niej odnaleźli, nie wychodząc jednak poza klasyczną hm… pięciolinię” (Rafał Turowski, rafalturow.ski). Jemu także Magda Szpecht powierzyła jedną z ról we „Fiasku” na motywach powieści Stanisława Lema, które stawia pesymistyczną diagnozę naszej cywilizacji.

Kubacki intrygował również w nawiązującym do teatru Schaefferowskiego „Aktualnym stanie świata” Karola Klugowskiego, pokazywanym w Starym Teatrze w ramach „Niepodległości”, w „Kartotekach” tego samego reżysera, a także „Królestwie” Remigiusza Brzyka, gdzie wciela się w rolę pomywacza, dublując starszych kolegów – Krzysztofa Globisza / Jana Peszka. Aktora podziwiać można także w nagradzanych „Pannach z Wilka” w reżyserii Agnieszki Glińskiej. Na deskach narodowej sceny mogliśmy oglądać go także w tytułowej roli w spektaklu „Nadchodzi chłopiec” w reżyserii Marcina Wierzchowskiego, gdzie „Spotykamy bohaterów w sytuacji wyjątkowo osobistej. Ludobójstwo staje się bliskie cierpieniu jednostki, a przywołana historia zdaje się ostrzegać przed tym, aby nie traktować masowej zagłady jak setek tysięcy. (…) Czy czternastoletni Tong-Ho, który nie odnajduje przyjaciela wśród poległych, może nie wzruszać, mimo odległości dzielącej nas na mapie?” (Michał Osadnik).

Uznanie publiczności zdobył dzięki spektaklom dyplomowym – „prawie my” w reżyserii Marcina Wierzchowskiego oraz „#Gwałt na Lukrecji” w reżyserii Marcina Libera, o którym Łukasz Gazur pisał „podoba mi się energia, zadziorność, gierki z teatrem Szekspirowskim. Ciekawa to obietnica na przyszłość” („Dziennik Polski”). Spektakl inspirowany tekstem Szekspira dotknął wrażliwej problematyki przemocy seksualnej wobec kobiet „Kiedy Dawid Chudy i Mikołaj Kubacki rozpoczynają swoją tyradę dominacji stereotypowych samców, wściekłe uderzenie w blachę i metalowy huk (…) wydaje się równie wymowny, co agresywna sekwencja krzyków” – pisała Joanna Raba, zwracając uwagę na dźwiękową tkankę spektaklu (Teatr dla wszystkich online).

W nostalgicznym spektaklu dyplomowym „prawie my” w reżyserii Marcina Wierzchowskiego aktor opowiada historię własnych rodziców. „W opowieściach studentów urok mają zarówno siermiężny czas schyłku komuny, jak i szalone lata dziewięćdziesiąte, w których świat stał się szerszy i bardziej kolorowy. (…) Aktorzy postaci swoich rodziców rysują grubą kreską, podkreślając charakterystyczne gesty czy sposób mówienia. W spektaklu dominuje strategia «przedstawiania» – pokazywania sytuacji, opowiadania o nich z pewnego dystansu, bez budowania głębokich psychologicznych postaci (Zuzanna Berendt, Internetowy Magazyn „Teatralia”).