Pewnego długiego, letniego dnia rodzina Tyronów musi skonfrontować się z trudną prawdą, skrywaną od lat. W miarę jak dzień przechodzi w noc, między ojcem, matką i dwoma dorosłymi synami narasta rodzinne piekło wzajemnych pretensji i oskarżeń. Jak w greckiej tragedii, w ciągu kilkunastu godzin bohaterowie zmierzą się z własną przeszłością, kłamstwami na swój temat i poczuciem winy. Czy prawda o sobie ich wyzwoli?

„Long Day’s Journey into Night” – autobiograficzna sztuka klasyka amerykańskiego dramatu Eugene’a O’Neilla z 1941 roku to studium upadku rodziny, którą niszczą uzależnienie i kłamstwa. Studium tak realistyczne, że autor zakazał jego publikacji za życia w trosce o pamięć o bliskich, na których wzorowane są postacie. Sztukę wystawiono dopiero w 1956 roku, trzy lata po jego śmierci. Z miejsca stała się wydarzeniem, a O’Neill otrzymał za nią pośmiertnie Nagrodę Pulitzera.

„Pewnego długiego dnia” w reżyserii wybitnego belgijskiego reżysera Luka Percevala jest autorską adaptacją dramatu O’Neilla, interpretowanego przez pryzmat współczesnej problematyki uzależnień. Społeczeństwa Zachodu uzależniają się już nie tylko od alkoholu i narkotyków, jak w czasach O’Neilla, ale także od mediów społecznościowych, gier komputerowych, pornografii, pracy czy zakupów. Zmieniają się używki, ale mechanizm uzależnienia pozostaje ten sam. Jaką pustkę próbują w sobie wypełnić uzależnieni? Co sprawia, że uciekają od rzeczywistości w świat iluzji? Dlaczego unikają bólu, który niesie życie, i jak mogą się z tym bólem skonfrontować?

„Pewnego długiego dnia” to inny niż dotąd teatr Percevala. Nie znam przedstawienia, w którym do tego stopnia wygasiłby machinę inscenizacji, bez reszty skupiony na fenomenalnych artystach Starego. Roman Gancarczyk jest wstrząsający, Małgorzata Zawadzka gra rolę wielu sezonów, dotykając innego niż zwyczajny stanu scenicznej obecności. Bez miłości do aktorów i potrzeby bycia z nimi i z nami najbliżej, taki jak ten spektakl byłby niemożliwy.

jacekwakar.pl/blog

Sztuka „Long Day’s Journey into Night” wystawiana jest na mocy specjalnych uzgodnień z United Talent Agency. Niniejsza wersja sztuki została zmieniona względem oryginału autorstwa Eugene’a O’Neilla.

W programie spektaklu został wykorzystany fragment książki Stephena A. Blacka Eugene O’Neill. Beyond Mourning and Tragedy, Yale University Press, New Haven and London 2002

Copyright © 2000 Stephen A. Black

Uwaga: W spektaklu jest poruszana tematyka żałoby oraz uzależnienia od substancji psychoaktywnych. W scenach pojawia się wulgarny język.

Patronem medialnym jest Onet.

2023 – Marka Radia Kraków

2023 – Roman Gancarczyk – Nagroda im. A. Zelwerowicza za rolę Jamesa Tyrone’ a

2023 – 16 Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia, Kraków
Nagroda: Wojciech Blecharz w kategorii Najlepszy pejzaż dźwiękowy