Zespół aktorski

Aktorzy

Paulina Kondrak

Paulina Kondrak

Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie /2018/

01.10.2017 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

Aktorka o znakomitym warsztacie i przygotowaniu wokalnym, co udowodniła brawurową rolą Lucy w Brechtowskiej „Operze za trzy grosze” w reżyserii Ersana Mondtaga. Znakomicie wcieliła się także w postać Cathleen w spektaklu Luka Percevala „Pewnego długiego dnia” – na podstawie dramatu O’Neilla, o którym Rafał Turowski napisał: „ten spektakl jest bowiem symfonią ich talentu, warsztatu i wrażliwości, czapka z głowy przed Łukaszem Stawarczykiem, Pauliną Kondrak i Mikołajem Kubackim” (rafalturow.ski). Jako „Nieprzenikniona Malwa na przemian wabi i odpycha Kóbę i jego pańskiego rywala” (Justyna Landorf, „Teatr”) w „Baśni o wężowym sercu” Beniamina M. Bukowskiego. Odważnie i z pełną świadomością swoich zalet oraz umiejętności parodystycznych wystąpiła także w nagradzanych „Arianach” tego samego reżysera. Doskonale odnalazła się w estetyce międzywojnia jako pisarka Vita Sackville-West w biograficznym spektaklu „Orlando. Bloomsbury” Katarzyny Minkowskiej.

Na deskach Narodowego Starego Teatru zadebiutowała w inscenizacji „Masary” Mariusa Ivaškievičiusa potrójną rolą Córki w Donbasie, Córki w Holandii i Aktorki Beaty w niewoli w Piekle, sugestywnie oddając cierpienie niewinnych ofiar aktów przemocy w dzisiejszym świecie. Rolą w „Podróżach Guliwera” Pawła Miśkiewicza potwierdziła niemałe zdolności aktorskie, które pozwoliły jej z lekkością podawać niełatwe, filozoficzne monologi. Umiejętność wejścia w świat scenicznej awangardy udowodniła w spektaklu „Tonąca dziewczyna” Karola Klugowskiego.

Paulina Kondrak zagrała w „Kandydzie” w reżyserii Adama i Macieja Wojtyszków (w warszawskim Ateneum), a jej rola, a właściwie kilka ról, zostały docenione przez krytyków. Z kolei w „Ojcu” w reżyserii Iwony Kempy – tragikomicznej opowieści o starości i trudnościach w nawiązywaniu relacji rodzinnych, wcielając się w enigmatyczną postać kobiety, będącej jedynie wytworem schorowanego umysłu głównego bohatera (Marian Opania), udowodniła talent do kreowania postaci drugiego planu.

Jeszcze jako studentka krakowskiej AST (PWST) otrzymała wyróżnienie za rolę we „Wspomnieniach polskich” w reżyserii Mikołaja Grabowskiego na Festiwalu Szkół Teatralnych: „Wśród obsady aktorskiej zdecydowanie na pierwszy plan wysuwa się kreacja Pauliny Kondrak, potrafiącej rozbawić publiczność swoim perfekcyjnym naśladowaniem góralskiej gwary czy doprowadzaniem do absurdu (dzięki mistrzowsko opanowanej dykcji) sceny szkolnego dialogu dotykającego kwestii patriotyzmu i stosunku do narodowych świętości” (Aleksandra Naróg).

W Teatrze im. Słowackiego zagrała w przedstawieniu opartym na utworach Antona Czechowa pt. „Nie całkiem wesoła historia” w reżyserii Józefa Opalskiego. Wspólnie z zespołem stworzyła spektakl o samotności „precyzyjnie okrutny i okrutnie precyzyjny” (Wacław Krupiński), który na długo zapadł w pamięć widzów. Właśnie tym przedstawieniem Paulina Kondrak wkroczyła na profesjonalną scenę. Krakowską publiczność zachwyciła także umiejętnościami nie tylko wokalnymi w spektaklu Teatru Ludowego opartym na muzyce Zygmunta Koniecznego: „Kondrak w piosence «Zahipnotyzuj mnie» zdaje się wychodzić poza ramy spektaklu muzycznego i tworzy pełnowymiarową postać, której historię chętnie bym poznała” (Justyna Arabska). „Ze wszystkich wykonywanych na scenie piosenek, to właśnie «To taka głupia to ja już nie jestem» w wykonaniu Kondrak urzekła mnie najbardziej” (Ola Mysłek).

W Teatrze Scena STU aktorka zagrała Anielę w „Ślubach panieńskich” w reżyserii Krzysztofa Pluskoty: „Paulina Kondrak jako bardziej delikatna z panien świetnie oddała niepewność i niezdecydowanie, charakterystyczne dla Anieli” (Emilia Kwapniewska). W tym samym teatrze można obejrzeć spektakl Krzysztofa Jasińskiego „Wiedźmy”, na podstawie różnych dramatów Szekspira, gdzie aktorka wciela się m.in. w postać Julii. Przebojowo zagrała także rolę rezolutnej Kasi w nowej inscenizacji „Igraszek z diabłem” Drdy w reż. Artura „Barona” Więcka, zrealizowanej w Teatrze Telewizji z udziałem największych gwiazd Starego Teatru.