Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie/2010/

1.09.2012 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

„Ma poczucie humoru, a humor ma jej poczucie, co nie zmienia faktu, że aktorka bardziej dramatyczna. (…) Paulina Puślednik jest jednym z tych aktorów, których nie tylko uwielbiam, ale też szanuję” – tak o aktorce na łamach przekroj.pl pisał Maciej Stroiński. W sposób niezwykle wyważony, z właściwymi sobie autentyzmem i charyzmą zaprezentowała się w roli Klementyny w spektaklu Marcina Wierzchowskiego „Schron przeciwczasowy”. Uznanie przyniosła jej, prezentująca szeroki wachlarz scenicznych możliwości artystki, rola Muriel w „Trąbce do słuchania” Agnieszki Glińskiej, a także wymagająca językowo i choreograficznie rola Franza w „Wymazywaniu” Klaudii Hartung-Wójciak. Podobnie oceniona została także jako Zosia w „Pannach z Wilka” w adaptacji Agnieszki Glińskiej: „Spektakl w Starym Teatrze jest aktorskim koncertem aktorek sceny. Dorota Segda jako Julcia, Anna Radwan jako Kazia, Ewa Kaim w roli Joli i Paulina Puślednik w roli Zosi są idealnie obsadzone, a ich postaci bardzo dobrze poprowadzone” (Benjamin Paschalski).

Paulina Puślednik należy do zespołu Narodowego Starego Teatru od 2012 roku. Aktorskim majstersztykiem jest jej kreacja w „Pawiu królowej” Pawła Świątka wg powieści Doroty Masłowskiej – obleganym przez widzów teatralnym fenomenie, pełnej szalonej dynamiki, groteskowej opowieści o naszej współczesności. Za rolę w tym spektaklu Paulina Puślednik zasłużenie otrzymała aktorskie nagrody na festiwalach w Kaliszu i Koszalinie. Uwielbiana przez publiczność aktorka, obdarzona talentem i wyrazistą osobowością dołączyła także do obsady „Triumfu woli” Moniki Strzępki (jako Mongolski chłopiec) oraz „Płatonowa” Konstantina Bogomołowa (jako Porfiry Głagoliew). Ostatnio krytycy bardzo wysoko ocenili jej udział w spektaklu „Nadchodzi chłopiec” Marcina Wierzchowskiego. Agata Tomasiewicz zaliczyła podwójną rolę aktorki do najlepszych w całym przedstawieniu: „Paulina Puślednik jako wewnętrznie skonfliktowana siostra (a wcześniej, w świetnym epizodzie, redaktorka doświadczająca reperkusji politycznego buntu), nie sprowadza swojej bohaterki do kalki heroiny zmagającej się z przeciwnościami losu. Jej prywatne śledztwo staje się drogą do samopoznania, do nieoczywistej refleksji nad relacją z nieżyjącym bratem” („Teatr”).

Niebanalną urodę i wielki temperament młodej aktorki od razu dostrzegli reżyserzy pracujący w Starym Teatrze, powierzając jej ciekawe role w swoich spektaklach: Mikołaj Grabowski (ostra Andżela w „Czekając na Turka” Stasiuka, zmysłowa Róża w „Panu Tadeuszu” wg Mickiewicza), Szymon Kaczmarek (genialna Julia Gibbs w „Naszym mieście” Wildera) czy Paweł Passini (wyrazista Stara Łendi w „Wandzie” Sylwii Chutnik i Patrycji Dołowy). Zapadającą w pamięć kreację nieszczęsnej córki tytułowego bohatera, ofiary rozpętanego misterium przemocy, stworzyła w spektaklu Wojtka Klemma „Anatomia Tytusa. Fall of Rome” wg Heinera Müllera: „Lawinia (Paulina Puślednik) ubrana w różową sukieneczkę staje się centralną postacią najmocniejszej sceny w spektaklu Klemma, w której gwałt zakończony brutalnym okaleczeniem – obcięciem rąk oraz wyrwaniem języka – przedstawiony został w konwencji dziecięcej zabawy, szczeniackich zalotów. Dziewczyna przekomarza się z synami Tamory, którzy w końcu zaczynają szarpać jej sukienkę i polewać wodą, nucąc przy tym znaną przedszkolną piosenkę o robieniu prania. Kiedy odchodzą, dziewczyna miota się po scenie, wymachując żałośnie pustymi rękawami” (Katarzyna Misiuk, „Teatralia”).

Ogromny potencjał artystki wykorzystał Jan Klata, powierzając jej efektowną, naszkicowaną grubą kreską rolę Ubicy w swoim obrazoburczym, niepoprawnym politycznie „Królu Ubu”. Aktorka brawurowo wywiązała się z tego ryzykownego zadania: „Paulina Puślednik jako Ubica jawi się szyderczą «divą», która zagubiła własne «emploi». Będąc jedyną kobieta w świecie obleśnych, zunifikowanych samców próbuje różnych ról, jakie «tradycyjny» teatr narzuca aktorkom. Jest femme fatale, żoną żegnającą męża wyruszającego na wojnę, konspiratorką, obiektem seksualnym, doradczynią «swojego mężczyzny». Gdy Ubu wyrusza na wojnę, Ubica tarza się z żalu po ziemi, w następnej scenie snuje intrygę wymierzoną przeciw mężowi. Każda z tych schematycznych ról zostaje skażona błazeństwem i przesadą, co demaskuje ich konwencjonalną, teatralnie zużytą naturę” – oceniał Tomasz Fryzeł w „Didaskaliach”.

2013 – 19. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Warszawa – nagroda zespołowa dla aktorów za role w spektaklu „Paw królowej” wg D. Masłowskiej, reż. P. Świątek
2013 – 4. Koszalińskie Konfrontacje Młodych „m-teatr”– nagroda dla najlepszej aktorki festiwalu rolę w przedstawieniu „Paw królowej” wg D. Masłowskiej, reż. P. Świątek
2013 – 53. Kaliskie Spotkania Teatralne – nagroda aktorska za rolę w przestawieniu „Paw królowej” wg D. Masłowskiej, reż. P. Świątek
2013 – Festiwal Koszalińskie Spotkania Młodych m-teatr – nagroda dla najlepszej aktorki za rolę w przedstawieniu „Paw królowej” wg D. Masłowskiej, reż. P. Świątek