Zespół aktorski
Aktorzy

Beata Paluch
Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /1984/
1.09.1984 – Stary Teatr, Kraków
W „Weselu” Jana Klaty Beata Paluch brawurowym wykonaniem roli Gospodyni, łączącym siłę ludowej perswazji z nieokiełznanym erotyzmem, oddała hołd fascynacji Wyspiańskiego nietuzinkowymi kobiecymi postaciami. W spektaklu Marcina Wierzchowskiego „Nadchodzi chłopiec” łagodnie prowadzi widza przez zakamarki teatru, stanowiące scenerię okrutnych, bratobójczych walk, po których zostaje trauma, niemożliwa do wymazania. Z kolei jako przedstawicielka Braci polskich w „Arianach” Beniamina M. Bukowskiego kieruje ostrze satyry przeciwko nietolerancji i skłania do krytycznej refleksji nad polską mentalnością.
Do zespołu Starego Teatru Beata Paluch weszła po dyplomie w krakowskiej szkole aktorskiej i pozostaje w nim niezmiennie do dziś. Jest aktorką wielu odcieni, od subtelnego liryzmu po drapieżność, obdarzoną wdziękiem i naturalną vis comica, o pięknym głosie i delikatnej niebanalnej urodzie. Stworzyła na rodzimej scenie kilkadziesiąt ról w bardzo zróżnicowanym repertuarze – od amantek, komediowych subretek przez postacie nasycone tragizmem po wielowarstwowo skomponowane role w przedstawieniach teatralnej awangardy. Współpracowała z Andrzejem Wajdą, Jerzym Jarockim, Jerzym Grzegorzewskim, Tadeuszem Bradeckim, Rudolfem Ziołą, Markiem Fiedorem. Jacek Sieradzki w swoim „Subiektywnym spisie aktorów” dając przy jej nazwisku notę „zwycięstwo” napisał: „w «Odprawie posłów greckich» wyreżyserowanej przez Michała Zadarę zagrała Helenę – casus belli wojny trojańskiej, postarzałą, przyszarzałą, zrezygnowaną, zawstydzoną, kucającą bezradnie na piętach. Skupiona, konsekwentna rola, zamknięta etiuda w tym niespojonym wspólną stylistyką przedstawieniu”. W kolejnej inscenizacji Zadary – „Fedrze” Racine’a – skonstruowała formalną, introwertycznie skupioną postać Ismeny. Natomiast grając postać G (Groupie) w inscenizacji Jana Klaty „Do Damaszku” – w duecie z Aldoną Grochal – udowodniła swój niebywały kunszt wokalny i mistrzowską dyscyplinę formy.
Znakomicie wypadła w roli Klauna w „Anatomii Tytusa. Fall of Rome” Müllera w reżyserii Wojtka Klemma, tak opisanej przez Joannę Wichowską: „Julia Kornacka, autorka (znakomitych) kostiumów ubrała Klauna w niezgrabną marynarkę i tandetne podróbki adidasów z fluorescencyjną podeszwą i dała mu do ręki charakterystyczną kraciastą torbę. Klaun jest więc sierotą po Stadionie Dziesięciolecia, Rumunem z dowcipów, Murzynem przefarbowanym na siwo. Obserwuje i komentuje, nie ingerując w akcję, czasami tylko służy za posłańca. Jego inteligentne, wisielcze poczucie humoru świadczy nie tylko o bystrości, ale też o tym, że – jak każdy wyrzucony poza społeczny nawias – nie ma nic do stracenia. Widzi za to rzeczy, na które wszyscy inni są ślepi. Zanim przebrał się w strój Rumuna ze Stadionu, paradował w pływackich goglach i płetwach. Niestosowne plaskanie tych jego głupich różowych płetw jest, jak się okaże, zapowiedzią końca imperium”.
W nasyconym ironią, ekscentrycznym przedstawieniu Weroniki Szczawińskiej „Geniusz w golfie” kreuje postać o imieniu Metatesjofobka (Metatesjofobia to lęk przed zmianami). „«Wolałabym nie» – śpiewa Beata Paluch, wytwornie i malowniczo tarzając się po podłodze w szafirowej sukni. Czego wolałaby nie? Wolałaby nie słyszeć wydobytych z archiwum zdań o rolach, zdań, w których można rozpoznać fragmenty recenzji ze spektakli Swinarskiego? Wolałaby nie, bo dziś brzmią pusto i jakoś staroświecko, odsyłają do czegoś, czego już nie ma?” – pisała o tej roli Joanna Targoń.
W teatrze
W repertuarze
Pozostałe
- W poszukiwaniu straconego czasu
- Nadchodzi chłopiec
- Sen nocy letniej - Pajęczynka,Helena
- Do Damaszku - G (Groupie)
- Geniusz w golfie - Metatesjofobka
- Dumanowski side A i B
- Anatomia Tytusa Fall of Rome - KLAUN
- Kordian - Matka **
- Amfitrion - Charysa
- Piekarnia - Pani Januszkowa
- Odprawa posłów greckich - Helena
- Fedra - Ismena
- Makbet - Wiedźma
- Car Mikołaj - Fiokła
- Damy i huzary - Józia; Zuzia **
- Wielebni - Mrs; Ami Wilkinson
- tryptyk wyspiański - Hipodamia; Nuda
- Nie-boska komedia - Chłopka
- Słomkowy kapelusz - Pokojówka Baronowej
- hunger - Panienka , Mniszka (od 01.2003)
- Faust cz.I - Postać w Chórze świętych kobiet; Mieszczka; Postać w Chórze Czarownic
- Gimpel głupek - Jedna z postaci
- Mąż i żona - Justysia
- Dziady - dwanaście improwizacji - Postać w Obrzędzie; Anioł
- Miłość na Krymie - Tatiana Jakowlewna Borodina **
- Zatrute pióro - Juliette Smith
- Sen srebrny Salomei - Szlachcianka II; Ukrainka II
- Kobieta z wydm - Kobieta
- Rękopis znaleziony w Saragossie - Zibelda; Zitta; Marika; Córka Salomona; Pani Hernangomez
- Mąż - Dziewica
- Śmierć Iwana Iljicza - Dziewczę na balu
- Ślub - Dama IV
- Wiosna Narodów w Cichym Zakątku - Malwina
- Republika marzeń - Paulina
- Korowód - Pokojówka
- Gdy rozum nie śpi - Jedna z postaci