Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /2015/

08.2016 – 08.2018 STUDIO teatrgaleria, Warszawa

19.03.2019 – Narodowy Stary Teatr, Kraków

„Ta sprawiająca wrażenie nieśmiałej dziewuszki aktorka ma takie pokłady energii i talentu, że jak nieraz dołoży do pieca, to widzom z wrażenia ajfony z rąk wypadają (…), to prawdziwy teatralny fajerwerk” – pisał o Annie Paruszyńskiej Mike Urbaniak w „Gazecie Wyborczej”. Poziom jej aktorstwa możemy podziwiać w pełni w „Genialnej przyjaciółce” zaadaptowanej na scenę przez Ewelinę Marciniak, za którą aktorka otrzymała wyróżnienie na 64. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. W spektaklu, wraz z partnerującą jej Karoliną Staniec –„bohaterki przeistaczają się w jakiś niezwykły samonapędzający się mechanizm, jakąś podwójną wersję niemogącej istnieć razem, ale i osobno istoty. Do dziś się zastanawiam, na ile aktorki te tworzą odrębne byty, na ile zaś są to diametralnie różne warianty tej samej osoby” (Tomasz Domagała, domagalasiekultury.pl). Fenomenalna jako Amalia, jedna z sióstr głównego bohatera „Wymazywania” w reżyserii Klaudii Hartung-Wójciak, o których pisał Michał Centkowski: „obdarzone złośliwym spojrzeniem, wiecznie pokasłujące siostry Amalia i Cecylia, w brawurowym wykonaniu Anny Paruszyńskiej i Małgorzaty Bieli” („Newsweek”). Doskonale odnajduje się także w kontrowersyjnej „Jeńczynie” duetu Strzępka&Demirski, w podwójnej roli żony polityka i gwiazdy porno, o której pisał Witold Mrozek: „Rewelacyjnie, choć w zupełnie innym aktorskim stylu, towarzyszy mu jako Pierwsza Dama Anna Paruszyńska, (…). Paruszyńska nie tyle kogokolwiek naśladuje, co zręcznie balansuje między drobnomieszczańską pruderią a ostrą ironią, rubasznym dowcipem a nieśmiałością” (oko.press). Świetna jako Barbara Stawrogin w „Biesach. Spektaklu o piciu herbaty” Pawła Miśkiewicza, a także jako Claude w „Trąbce do słuchania” Agnieszki Glińskiej.

W Starym Teatrze aktorka zagrała jeszcze jako studentka PWST w spektaklu „Stara kobieta wysiaduje” w reżyserii Marcina Libera – był to jednocześnie jej debiut na zawodowej scenie. Niedługo potem dołączyła do obsady „Wandy” w reżyserii Pawła Passiniego, gdzie zastąpiła Katarzynę Zawadzką w roli Wandy-Dziecka. O spektaklu rozprawiającym się z narodowym mitem, pisał Łukasz Badula: „Po samobójczym skoku do Wisły, bynajmniej nie przychodzi wybawienie. (…) Gdy bohaterka wreszcie wykrzykuje swoje pretensje, jej gorzki monolog zostaje zakłócony. Krzyk protestu zostanie sprowadzony do kobiecej fanaberii. Wanda nie zazna spokoju nawet w podwodnym królestwie” (kulturaonline.pl). Pełnię talentu aktorka zaprezentowała w spektaklu Marcina Wierzchowskiego „Nadchodzi chłopiec”, budując pozornie przeciwstawne role ofiary i pośredniej sprawczyni mordu, czy w musicalu „Głód” Anety Groszyńskiej, który w lekkiej konwencji dotykał jednego z największych problemów współczesnego świata. W spektaklu „Chaos pierwszego poziomu” Mateusza Pakuły jako zagorzała Ekoterrorystka z pasją wygarniała widzom prosto w oczy: „Życzę ludziom, żeby wyginęli!”.

Poza narodową sceną aktorkę można było zobaczyć także w warszawskim STUDIO teatrgaleria w głośnym spektaklu „Wyzwolenie” w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego. Jej monologiem Konrada zachwycił się w „Tygodniku Powszechnym” Dariusz Kosiński: „słuchałem tego w napięciu i z fascynacją, wręcz wdzięczny, że ten właśnie, najtrudniejszy fragment «Wyzwolenia» uczynił Garbaczewski centralnym i że udało mu się sprawić, że rzecz cała nie polega na wypowiedzeniu”. Aktorka otrzymała też doskonałe recenzje za występ w „Berlin Alexanderplatz” w reżyserii Natalii Korczakowskiej. O spektaklu na łamach „Polityki” pisała Aneta Kyzioł: „Dzięki nim (aktorom i aktorkom) absurdalne rozmowy szajki z półświatka mają klimat surrealistycznych dysput z filmów Tarantino, a świat prostytutek i alfonsów (…) klimat najlepszych filmów Almodóvara”.

Uznanie przyniosła jej także rola w „Konformiście” w reżyserii Bartosza Szydłowskiego w Teatrze Łaźnia Nowa, gdzie „wyróżnia się na korzyść Anna Paruszyńska jako żona Marcela. Wygląda jak lalka, w marszczonej spódniczce i butach na niebotycznych obcasach; mówi sztucznym, niepokojącym, dziewczęcym głosem. To jej wyznanie, że przez lata była za przyzwoleniem matki molestowana przez przyjaciela domu, najbardziej zapada w pamięć. Osobista historia ma tu większą siłę niż prognozy i diagnozy na temat świata i ludzkości” – pisała Joanna Targoń („Gazeta Wyborcza”). W Krakowie aktorkę można było oglądać także w Teatrze Bagatela, gdzie zagrała Biankę w „Poskromieniu złośnicy” w reżyserii Michała Kotańskiego. W trakcie studiów Anna Paruszyńska wystąpiła w „Braciach Karamazow” w reżyserii Tomasza Cymermana, spektaklu uhonorowanym pierwszą nagrodą podczas Forum Młodej Reżyserii w Krakowie, będącym „ciekawą próbą poszukiwania nowego języka teatralnej ekspresji, dzięki któremu można spojrzeć na główny temat (…) z innej perspektywy” (Magdalena Janczura, „Gazeta Wyborcza”).

2024 – wyróżnienie za rolę Eleny w spektaklu „Genialna Przyjaciółka” w reż. Eweliny Marciniak na 64. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych