Katarzyna Kozyra, jedna z najbardziej znanych polskich artystek – rzeźbiarka, fotografka, autorka performansów, filmów, instalacji wideo – kluczowa postać polskiej sztuki krytycznej lat 90., po raz pierwszy postanowiła wziąć się za materię teatralną.

„Na swojej drodze jako artystka mierzyłam się z różnymi formami wypowiedzi, a teraz przyszedł czas na teatr. Okazuje się on interesującym polem dla wszystkich moich dotychczasowych działań. Zespolone razem przyniosą coś nowego” – mówi artystka, której prace prezentowane były na najważniejszych wystawach, w galeriach i muzeach na świecie.

Punktem wyjścia spektaklu Katarzyny Kozyry będzie odniesienie się do jej głośnego projektu – Szukając Jezusa, który opowiadał o tzw. syndromie jerozolimskim. Tym razem artystka pragnie przyjrzeć się aspektowi prawnemu i kulturowemu tego najważniejszego z procesów, który zdeterminował cały późniejszy bieg historii.

Teatr dzieje się w „Rewizji…” w subtelnie naszkicowanych relacjach między narratorami […]. Aktorzy z jednej strony mówią jednym głosem, z drugiej słuchając słów kolegów dyskretnie przewracają oczami, znacząco wzdychają. […] Tak jakby każdy i każda z nich chcieli to wszystko opowiedzieć po swojemu. Bez doświadczenia ograniczeń kolektywnej narracji. […]

Duet Kozyra/Bednarek kamerę, którą przed laty Kozyra filmowała współczesnych Jezusów ze współczesnej Jerozolimy, ludzi zrośniętych z opowieściami sprzed lat, zwraca w naszą stronę. I jeśli po coś powstał ten spektakl, to moim zdaniem właśnie po to, żebyśmy sami przejrzeli się w micie założycielskim judeochrześcijaństwa zainfekowanego resentymentem niesprawiedliwego wyroku. Nie dla historycznych ciekawostek. Dla głębokiego przeżycia naszej tożsamości. Dla zlokalizowania, w jakim stopniu ten krzyż dziś nas przygniata.

Tadeusz Marek, RADIO KRAKÓW