Repertuar
Książę Niezłomny
Reż. Małgorzata Warsicka
ul. Jagiellońska 1
Gdym przekładał „Księcia Niezłomnego”, tarzałem się po ziemi, wystawiłem sobie, że jestem tym księciem Portugalii, który za ojczyznę oddał swój żywot i dźwigam kajdany Maurów. Darłem piersi moje, połykałem proch na podłodze zamiatany… – opowiadał o stworzonym w 1843 roku przekładzie z Calderona, a właściwie samoistnym dziele, Juliusz Słowacki.
Dziś, po 180 latach, takie przeżywanie i taki bohater – fanatyczny i chełpiący się swym katolickim fanatyzmem – wydają nam się dosyć osobliwe. Jednak poświęcenie – nawet życia – w imię wyznawanych wartości (w tym dla ojczyzny) już za takie nie uchodzi. W czasie wojny w Ukrainie, kiedy tysiące młodych ludzi poświęca swoje życie w obronie wolności, kiedy my wszyscy niedawno zostaliśmy skonfrontowani z pytaniem o to, co zrobimy, jeśli wojna rozprzestrzeni się na Europę, kiedy zadziwiająco odważnie przeszliśmy test jako społeczeństwo, przyjmując falę uchodźców, temat walki o własną prawdę, walki do końca, wydaje się szalenie istotny. I wiąże się z pytaniem, jaki świat chcemy budować dalej: czy ten oparty na konflikcie i wojnie, na wiecznej walce interesów (religijnych czy państwowych), czy świat oparty na miłości i wzajemnym szacunku.
Nasz Książę przechodzi radykalny proces indywiduacji (miał na to 180 lat). Od uwikłania w sprawy wojny/walki/nienawiści/ego do wyrzeczenia się przemocy (zgodnie z hinduską zasadą ahimsa, czyli „niekrzywdzenia”), do walki prowadzonej bez jej użycia, a nawet do poddania się losowi, który wymaga od niego ofiary z życia na rzecz idei miłości. Jest więc współczesnym Jezusem („nie Chrystusem”), który, by być wiernym jego filozofii, musi się wyrzec wszelkich społecznych, religijnych, systemowych struktur. Taka postawa dziś wydaje się być paradoksalnie możliwa i uniwersalna. Może właśnie ona znaczy dziś „niezłomność”.
Małgorzata Warsicka, Jarosław Murawski
(…) duet w osobach Małgorzaty Warsickiej (odpowiedzialnej za reżyserię) i Jarosława Murawskiego (dramaturgia i scenariusz) serwuje niesamowity spektakl frapujący na poziomie interpretacji leciwego już przecież dramatu, ale też fantastyczny na poziomie sensorycznym – jesteśmy totalnie wciągnięci scenografią, muzyką i całym udźwiękowieniem (…). Mógłbym wpatrywać się w samą warstwę wizualną tego majstersztyku aż do oślepnięcia, w warstwę muzyczną wsłuchiwać się do ogłuchnięcia. Dawno nie widziałem teatru, który tworzyłby z elementów już znanych i niekoniecznie innowacyjnych w swoim medium tak intensywne widowisko.
Kamil Pycia, e-teatr.pl
Finansowane ze środków finansowych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Spektakl bierze udział w IX Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.
2023 – 61. Rzeszowskie Spotkania Teatralne – 02 Festiwal Arcydzieł
Nagrody:
Edward Linde – Lubaszenko nagroda za kunszt aktorski – za bezbłędny słuch na poetyckie słowo w teatrze
Karol Napelski – nagroda za muzykę – współkreującą świat spektaklu i podbijającą jego sensy, a przy tym niezwykle oryginalną
obsada
- Anna Polony
- Maciej Charyton
- Edward Linde-Lubaszenko
- Filip Perkowski
- Błażej Peszek
- Jan Hrynkiewicz (gościnnie)
- Natalia Kaja Chmielewska
- Szymon Czacki
- Chór w Kontakcie
- Wassim Ibrahim (dyrygent)
- Anna Turlej, Aleksandra Zawłocka
- Olga Kwaczyńska
- Ewa Breguła
- Jan Siorek
- Tadeusz Stańko, Ewa Olszowska
- Tomas Celis Sanchez (perkusja)
Twórcy
- Małgorzata Warsicka Reżyseria
- Jarosław Murawski Scenariusz i Dramaturgia
- Katarzyna Borkowska Scenografia
- Karol Nepelski Muzyka
- Katarzyna Borkowska Reżyseria świateł
- Paula Grocholska Kostiumy
- Wassim Ibrahim Dyrygent
- Hanna Nowak Inspicjentka/Suflerka
- Marta Wołowiec Choreografia
- Oktawia Pączkowska Asystent kompozytora
- Hanna Nowak, Błażej Peszek Asystent reżysera