Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /1980/

1.07.1980 – Stary Teatr, Kraków

Krakus z urodzenia i temperamentu, obdarzony wielkim talentem komediowym, co udowodnił, wcielając się brawurowo w postać Gębalińskiego w „Marzeniach polskich/ Les rêves polonais” Jędrzeja Piaskowskiego – przewrotnej adaptacji „Sąsiadów” Michała Bałuckiego. Absolwent krakowskiej szkoły teatralnej od początku kariery związany ze Starym Teatrem, gdzie występował w spektaklach m.in. takich mistrzów jak Andrzej Wajda, Jerzy Jarocki, Krystian Lupa, Jerzy Grzegorzewski, Tadeusz Bradecki, Rudolf Zioło, Kazimierz Kutz, Filip Bajon czy Marek Fiedor. Ostatnio jego perfekcyjny warsztat aktorski i muzyczny można podziwiać także w Brechtowskiej „Operze za trzy grosze” Ersana Mondtaga.

Widzowie docenili wyraziście nakreśloną przez Jędrzejczyka postać Poznaniaka w głośnym spektaklu „Bitwa Warszawska 1920”, którym duet Strzępka/Demirski zadebiutował na scenie Starego Teatru. Przedstawienie, zmuszające do trudnych przemyśleń i wyciągania niewygodnych wniosków na temat naszej historii, nagrodzone zostało zbiorową nagrodą aktorską w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Jędrzejczyk wziął udział m.in. w inscenizacjach „Woyzecka” Büchnera w reżyserii Mariusza Grzegorzka, „Gyubala Wahazara” Witkacego w reżyserii Pawła Świątka, „Audiencji 89” w reżyserii Tomáša Svobody, a także w performatywnym czytaniu „Redut” Marka Kochana w reżyserii Aleksandry Skorupy.

Jego charakterystyczny potencjał wykorzystał Jan Klata, powierzając mu role m.in. w „Orestei” wg Ajschylosa czy „Do Damaszku” wg Strindberga. W spektaklu „Król Ubu” Alfreda Jarry’ego tego samego reżysera zagrał aż trzy role (Stanisława Leszczyńskiego, Mikołaja Reńskiego i Michała Fiodorowicza) z grona indywiduów opisanego przez recenzenta następująco: „Przez niemal dwie godziny przez scenę kameralną Narodowego Starego Teatru przewalają się tłumy radosnych postaci odzianych w ostentacyjnie brzydkie kostiumy. Okładają się po głowach dmuchanymi maczugami, wyginają w rytm popularnych przebojów. Poetyka żenady. Gromada samców zajętych żarciem, wypróżnianiem, bijatyką i kopulacją (…) – w tle orzeł, car, no i Smoleńsk. Bylejakość, prymitywizm, brzydota – oto metafora Polski, zdaje się mówić, a raczej krzyczeć Klata” (Michał Centkowski, Dwutygodnik.com).

Uzdolniony wokalnie aktor o wyrazistej vis comica od lat związany jest z kabaretem „Piwnica pod Baranami”, gdzie wykonuje piosenki Turnaua, Koniecznego, Zaryckiego, Radwana czy Kantego-Pawluśkiewicza. W 2010 roku wydał solową płytę „Jeszcze się wszystko da odkręcić”. Świetnie czuje się w roli śpiewającego konferansjera. Szerszej publiczności zanany jest z seriali („Z biegiem lat, z biegiem dni”, „Blisko, coraz bliżej”, „Świat według Kiepskich”) i programów Telewizji Kraków. Założyciel krakowskiego Studia Teatralnego „SPOT”, wykładowca Drama Studio; pisze teksty piosenek, scenariusze estradowe, bajki dla dzieci.