Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /1983/.

1.10.1983 – 31.08.1997 – Stary Teatr, Kraków
1.09.1998 – Stary Teatr, Kraków

Ognista brunetka o wielkiej urodzie, wyrazistej ekspresji, obdarzona interesującym głosem i dużym talentem wokalnym – zagrała dziesiątki ról w bardzo zróżnicowanym repertuarze. Ostatnio urzeka widzów w niezwykle ironicznej i zmuszającej do głębokiej refleksji nad mitem niepodległości roli księżnej Izabeli w spektaklu Miry Mańki „Czartoryska. Artefakty”.

Beata Malczewska od debiutu związana ze Starym Teatrem, pierwszą rolę zagrała na rodzimej scenie w „Orestei” Ajschylosa w reżyserii Zygmunta Hübnera jeszcze jako studentka PWST w 1982 roku.

Kilkakrotnie współpracowała z Andrzejem Wajdą, czego efektem była zagrana z wdziękiem i komediowym talentem Klara w „Zemście” Fredry, pełna temperamentu Kasia w „Weselu” Wyspiańskiego czy Postać w Chórze w „Antygonie” Sofoklesa. Tomasz Kubikowski tak scharakteryzował graną przez nią postać Służącej w przedstawieniu „Lekcja” Ionesco w reżyserii Eliny Lo Voi: „Marysia jest mło­da, piękna, czarnowłosa, posta­wna, o bardzo spokojnej, chłod­nej urodzie. Nosi skromną po­pielatą suknię, ma w sobie coś nieuchwytnie ponurego, a na ustach cień jakby dwuznacznego uśmiechu. Jest w każdym razie osobą tajemniczą”.

Doskonale odnalazła się w plastycznych przestrzeniach teatru Jerzego Grzegorzewskiego: w „Śmierci Iwana Iljicza” według Tołstoja, grając kilka postaci w „Dziadach – Dwunastu Improwizacjach” oraz jako szalona Ochotniczka Rozstrzeliwaczka w „Tak zwanej ludzkości w obłędzie”. W przedstawieniu „Pieszo” Mrożka w reżyserii Kazimierza Kutza, zaznaczając tandetny sztafaż, zagrała egzotyczną Kleopatrę-Bajaderę. Mikołaj Grabowski obsadzał ją w rolach ekscentrycznych kobiet o zmysłowej urodzie, często wykorzystując jej talent wokalny: Dama w Czerwieni i Pani Dowalewiczowa w „Trans-Atlantyku”, wojownicza Kobieta w „Sejmie kobiet” oraz jako kilka postaci popisowo wykonujących piosenki i sceny kabaretowe w „Stu latach kabaretu… Krakowskich kabaretach XX wieku”, przedstawieniu przypominjącym miejsca, w których krakowianie śmiali się w najgłośniej i najswobodniej w minionym wieku. Z kolei autoironiczna rola Miłośniczki Szopena w spektaklu „Chopin kontra Szopen”, w którym Grabowski rozprawiał się z narodowym mitem, pokazała znakomite wyczucie parodystycznej formy. Jedną z efektownych, zmysłowych postaci kobiecych zagrała w spektaklu „Dumanowski Side A” wg powieści Wita Szostaka w reżyserii Konrada Dworakowskiego.

Poza rodzimą sceną wystąpiła w monodramie „Madame” w reżyserii Ewy Lachnit poświęconym Helenie Modrzejewskiej. Jest laureatką Nagrody Publiczności na Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1985). Jako gwiazda kabaretu „Loch Camelot” bierze udział w wielu spektaklach Sceny Camelot, których jest współautorką i współreżyserską. Występuje również poza Polską, od 2012 roku gra w francuskojęzycznym spektaklu „Les Arrangements” w reżyserii Lucasa Hemleba, granym m.in. w teatrach w Vire, Montpelier, Coutances, Sartrouville, Paryżu i Lyonie. Była również pomysłodawczynią i przez wiele lat organizatorką charytatywnych Wieczorów Maltańskich w Narodowym Starym Teatrze.