Doskonale odnalazła się w plastycznych przestrzeniach teatru Jerzego Grzegorzewskiego: w „Śmierci Iwana Iljicza” według Tołstoja, grając kilka postaci w „Dziadach – Dwunastu Improwizacjach” oraz jako szalona Ochotniczka Rozstrzeliwaczka w „Tak zwanej ludzkości w obłędzie”. W przedstawieniu „Pieszo” Mrożka w reżyserii Kazimierza Kutza, zaznaczając tandetny sztafaż, zagrała egzotyczną Kleopatrę-Bajaderę. Mikołaj Grabowski obsadzał ją w rolach ekscentrycznych kobiet o zmysłowej urodzie, często wykorzystując jej talent wokalny: Dama w Czerwieni i Pani Dowalewiczowa w „Trans-Atlantyku”, wojownicza Kobieta w „Sejmie kobiet” oraz jako kilka postaci popisowo wykonujących piosenki i sceny kabaretowe w „Stu latach kabaretu… Krakowskich kabaretach XX wieku”, przedstawieniu przypominjącym miejsca, w których krakowianie śmiali się w najgłośniej i najswobodniej w minionym wieku. Z kolei autoironiczna rola Miłośniczki Szopena w spektaklu „Chopin kontra Szopen”, w którym Grabowski rozprawiał się z narodowym mitem, pokazała znakomite wyczucie parodystycznej formy. Jedną z efektownych, zmysłowych postaci kobiecych zagrała w spektaklu „Dumanowski Side A” wg powieści Wita Szostaka w reżyserii Konrada Dworakowskiego.

Poza rodzimą sceną wystąpiła w monodramie „Madame” w reżyserii Ewy Lachnit poświęconym Helenie Modrzejewskiej. Jest laureatką Nagrody Publiczności na Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1985). Jako gwiazda kabaretu „Loch Camelot” bierze udział w wielu spektaklach Sceny Camelot, których jest współautorką i współreżyserską. Występuje również poza Polską, od 2012 roku gra w francuskojęzycznym spektaklu „Les Arrangements” w reżyserii Lucasa Hemleba, granym m.in. w teatrach w Vire, Montpelier, Coutances, Sartrouville, Paryżu i Lyonie. Była również pomysłodawczynią i przez wiele lat organizatorką charytatywnych Wieczorów Maltańskich w Narodowym Starym Teatrze.