Absolwentka Wydziału Aktorskiego Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie /2021/

5.03.2020 – Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie

Aktorka obdarzona pięknym głosem, delikatną urodą i ogromnym urokiem scenicznym, który ogrywa wirtuozersko w „Halce” Anny Smolar, tworząc oryginalną „postać Dudziarza, który (…) staje się najważniejszym bohaterem drugoplanowym, a raczej istnieniem interpłciowym, niebinarnym, bo grająca postać Alicja Wojnowska mówi o sobie świadomie «On. Dudziarz». (…) I to Dudziarz, przychodząc zagrać na wesele, wprowadza magnetyczną, hipnotyczną muzycznie i wizualnie narrację o codzienności chłopów. (…) Tak na wspak materializuje się chochoł w XXI wieku” (Marta Zdanowska, dwutygodnik.com). To jej także Anna Smolar powierzyła trudne zadanie dublowania Jaśminy Polak w spektaklu „Kopciuszek”, do którego Alicja Wojnowska wniosła nową energię. Ta eteryczna aktorka po raz kolejny wciela się z ogromnym powodzeniem w męską postać w „Wymazywaniu” Klaudii Hartung-Wójciak – zjadliwej społecznej satyrze wg tekstu Thomasa Bernharda. Przejmująco partneruje Annie Polony w kameralnym spektaklu „Savannah Bay” Józefa Opalskiego, gdzie kreuje niejednoznaczną postać Młodej Kobiety, „która od dawna dzień w dzień przychodzi do starzejącej się Madeleine, aby szturchać jej pamięć swoimi słowami” (Paweł Głowacki, „Kraków” nr 4/21). Znakomita także w surrealistycznym spektaklu „Trąbka do słuchania” Agnieszki Glińskiej, gdzie gra doświadczającą wizji Nataszę Gonzales, a także w monumentalnym „Art of living” Katarzyny Kalwat wg powieści Georges’a Pereca.

W Narodowym Starym Teatrze zadebiutowała, w dublurze z Moniką Frajczyk jako tytułowy bohater „Podróży Guliwera” w reżyserii Pawła Miśkiewicza – spektaklu, który z przenikliwą, ostrą ironią wieszczy schyłek naszej cywilizacji: „Podoba mi się skupienie, z jakim sklejają te wszystkie warstwy eseju Miśkiewicza krakowskie aktorki (…). Alicja Wojnowska śpiewa, jakby tylko hiszpańska słodycz pomagała jej złapać oddech” (Łukasz Drewniak, teatralny.pl). Ten sam reżyser zaangażował Alicję Wojnowską także do spektaklu dyplomowego krakowskiej AST „Inni ludzie”, według tekstu Doroty Masłowskiej, brutalnie punktującego otaczającą nas rzeczywistość. Aktorka znakomicie odnalazła się również w eksperymentalnej „Burzy” w reżyserii Grzegorza Jarzyny – antyutopijnej wizji świata po katastrofie ekologicznej (AST). To jej także Agnieszka Glińska powierzyła rolę w czytaniach performatywnych („Wiśniowy sad”, „Iwanow”, „Trzy siostry”) w ramach maratonu czytań Czechowa online w Starym Teatrze.

Na profesjonalnej scenie pojawiła się po raz pierwszy w „Hamlecie” w reżyserii Krzysztofa Jasińskiego w krakowskim Teatrze STU w roli Ofelii, o której krytyka pisała: „Ofelia pozostaje przy tym słodką dziewczyną, lecz pod koniec słodycz ta staje się upiorna. Niewinność zostaje zniszczona przez rzeczywistość, z którą musiała się zmierzyć” (Katarzyna Dreszer, „Teatralia”). Na tej samej scenie w spektaklu tego samego reżysera można ją także podziwiać jako Klarę w inscenizacji „Zemsty” Aleksandra Fredry – w tej roli aktorka przełamuje stereotyp delikatnej, niedoświadczonej panienki, ukazując świadomą siebie młodą kobietę, potrafiącą prowadzić wyrafinowane rozgrywki z Wacławem, a także w „Błękitnych krewetkach”, minimusicalu według tekstu Jacka Cygana. Za rolę w tym spektaklu młoda aktorka otrzymała wyrazy uznania „Nie tylko za świetny wokal (przygotowanie Justyna Motylska, aranżacja muzyczna Krzysztof Herdzin), ale też głosową interpretację śpiewanych tekstów, dobrze zgraną z przekazem emocjonalnym i precyzyjnie dawkowaną nutą humoru” (Iwona Pięta, „Dziennik Teatralny”).