Repertuar
Pan Tadeusz czyli Ostatni Zajazd na Litwie
Reż. Mikołaj Grabowski
Data
premiery
2011
daty
wystawiania
- 09.12
2011 - 10.12
2011 - 28.12
2011 - 29.12
2011 - 30.12
2011 - 31.12
2011 - 12.01
2012 - 13.01
2012 - 14.01
2012 - 15.01
2012 - 17.01
2012 - 18.01
2012 - 02.03
2012 - 03.03
2012 - 15.03
2012 - 16.03
2012 - 17.03
2012 - 18.03
2012 - 08.05
2012 - 09.05
2012 - 05.06
2012 - 06.06
2012 - 08.06
2012 - 09.06
2012 - 09.10
2012 - 10.10
2012 - 11.10
2012 - 12.10
2012 - 20.11
2012 - 21.11
2012 - 22.11
2012 - 14.12
2012 - 15.12
2012 - 16.12
2012 - 18.12
2012 - 19.12
2012 - 06.02
2013 - 07.02
2013 - 08.02
2013 - 09.02
2013 - 10.05
2013 - 11.05
2013 - 17.05
2020
czas
trwania
„Myślenie o wystawieniu Panu Tadeusza było naturalną konsekwencją takich moich spektakli jak Pamiątki Soplicy według Rzewuskiego czy Opisy obyczajów według księdza Kitowicza. Z tym zamiarem nosiłem się dosyć długo i w końcu zdecydowałem się go zrealizować” – mówi Mikołaj Grabowski. „Przygotowując wraz z Tadeuszem Nyczkiem sceniczną adaptację epopei wyszedłem z założenia; które wynika z samej istoty utworu Mickiewicza. Zarówno w poszczególnych księgach; jak i w Epilogu znajdujemy bowiem liczne fragmenty na temat bolesnego poszukiwania utraconej ojczyzny. Zrozumiałe z emigracyjnej perspektywy zawołania: O Matko Polsko! Ty tak świeżo w grobie / Złożona – nie ma sił mówić o Tobie! czy też: Jedna już tylko jest kraina taka; / W której jest trochę szczęścia dla Polaka: / Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie / Święty i czysty; jak pierwsze kochanie – zamieniają Polskę w obiekt nieustającego; quasi-religijnego kultu. W tym znaczeniu Pan Tadeusz jest dla Polaków swego rodzaju Biblią. ”I tak był przez lata; nie tylko w dobie zaborów; postrzegany: „W najgłębszej istocie swej jest Pan Tadeusz poematem religijnym; jest kantykiem wiary w zwycięstwo nad złem; w zwycięstwo zarówno jednostkowe; jak zbiorowe; człowieka; jak narodu. (…) Naród polski nie ulegnie zatracie; zrzuci schorzałe narośle przeszłości; spełni swą misję; co więcej: ustrojem swym posłuży za wzór nadchodzącej epoce rozkwitu wolności i religii” – pisał w 1934 profesor Stanisław Pigoń. Punktem wyjścia przygotowywanej w Starym Teatrze inscenizacji jest właśnie to nieustanne pielgrzymowanie Polaków do Polski – wyśnionej; wspaniałej; świętej; ale wciąż nieosiągalnej. Ta wędrówka pozwala na rytualne przeżywanie powrotu do źródeł wszelkiego dobra i piękna; przy wtórze żarliwych modlitw zanoszonych do nieba – czyli tej mitycznej Ojczyzny. Bohaterami spektaklu są współcześni pielgrzymi; którzy – wyśpiewując kolejne antyfony do Polski – odbywają podróż w głąb narodowej duszy.GRAND PRIX 52. Kaliskich Spotkań Teatralnych 2012
obsada
- Wojciech Trela Brzytewka
- Juliusz Chrząstowski Chrzciciel
- Łukasz Byczek Ekonom
- Tadeusz Huk Gerwazy
- Krzysztof Zawadzki Hrabia
- Arkadiusz Brykalski, Zbigniew W. Kaleta Jankiel
- Andrzej Rozmus Konewka
- Zbigniew Kosowski Podkomorzy
- Aldona Grochal Podkomorzyna
- Jerzy Święch (gościnnie) Protazy
- Marcin Kalisz (gościnnie) Płut
- Roman Gancarczyk Robak
- Paulina Puślednik Róża
- Rykow; Skołuba
- Grzegorz Grabowski Sak
- Krzysztof Globisz Sędzia
- Krzysztof Wieszczek Tadeusz
- Katarzyna Krzanowska Telimena
- Jan Peszek Wojski; Maciek
- Monika Jakowczuk Wojszczanka
- Magda Grąziowska Zosia
Twórcy
- Jacek Ukleja scenograf
- Zygmunt Konieczny muzyka