Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie.

11.01.2005 – 1.09.2012 – Stary Teatr, Kraków
17.09.2013 – Stary Teatr, Kraków

Wyrazisty i utalentowany, artystycznie bezkompromisowy i odważny aż do brawury teatralny rewolucjonista; jego role budzą skrajne emocje, nie pozostawiając widzów obojętnymi. Do zespołu Starego Teatru dołączył po ukończeniu krakowskiej szkoły, a zadebiutował jeszcze jako student w „Electronic City” Redbada Klijnstry w TR Warszawa. Bardzo pracowity, zagrał w ponad 30 spektaklach, m.in. u Borczucha („Lulu”, „Królowa śniegu”, „Leonce i Lena”), Garbaczewskiego („Życie seksualne dzikich”, „Opętani”, „Nirwana”), Zadary („Wesele”, „Utopia będzie zaraz”, „Kupiec”), Kleczewskiej („Sen nocy letniej”), Rubina („Drugie zabicie psa”, „Terrordrom Breslau”), Korczakowskiej („Dynastia”), Klaty („Do Damaszku”) w najlepszych polskich teatrach. Żywiołowy i kreatywny uwielbia aktorskie wyzwania, takie jak postać Hansa Franka w multimedialnym „Poczcie Królów Polskich” Garbaczewskiego czy enigmatycznego Towiańskiego w spektaklu „Towiańczycy, królowie chmur” Janiczak/Rubina (oba w Starym Teatrze), którego kreację komplementuje Joanna Jopek w dwutygodniku.com jako mocną, performerską, samoświadomą rolę.

Chętnie podejmuje zadania wymagające wyjścia poza tradycyjny teatr (słuchowiska czy spektakle tworzone z młodzieżą). Oryginalna wizja postaci Wertera w spektaklu Starego Teatru przyniosła mu nagrodę aktorską na toruńskim festiwalu Kontakt: „Werter pokazuje przede wszystkim miłosny szał, nad którym nie da się zapanować. Pierwszy raz Borczuch tak radykalnie zagrał przestrzenią. Odzwierciedla ona stopniowy rozpad Wertera – to, co wewnętrzne, zostało uzewnętrznione. Krzysztof Zarzecki okazał się idealnym odtwórcą głównej roli – cyniczny, nieobliczalny, gorączkowo urywający zdania. Jego Werter staje się ofiarą wywołanej przez siebie lawiny; ofiarą destrukcyjnej siły, która, nie znalazłszy ujścia na zewnątrz, zwraca się przeciwko sobie” – pisała Marta Bryś.

W ostatnich sezonach Zarzecki wcielił się przede wszystkim w rolę jednego z trzech Hamletów występujących w spektaklu Garbaczewskiego: „Hamlet Krzysztofa Zarzeckiego jest chory, schizodialny, nie potrafi kochać, nie umie chcieć. Nigdy nie pożądał kobiety, nie patrzył na kobietę. Patrzył na wszystko inne. Zawieszony gdzieś w inercji własnych dążeń. W przeszłości, którą wyznaczała obecność ojca-Hamleta i do której nie ma już powrotu (…) W «Hamlecie» ze Starego wiele jest mocnych ról i momentów. Jest scena miłosna, w której Hamlet-Zarzecki i Ofelia (Jaśmina Polak) za pomocą kamery-mikroskopu oglądają swoje ciała ze zbyt bliska – aż przestają się po prostu widzieć” – relacjonowała w Dwutygodniku.com Anka Herbut.

Wartą zauważenia rolą aktora był także Staś Zaremba w „Sprawie Gorgonowej” Wiktora Rubina; tak napisał o Zarzeckim i jego scenicznej partnerce Paweł Soszyński w Dwutygodniku.com: „Lusia Jaśminy Polak ma ciało i umie go używać, Staś Zarzeckiego skrywa pod szkolnym, groteskowo naiwnym mundurkiem ciało dojrzałego mężczyzny. Oboje bardziej udają dzieci, niż je grają. Wylewają się straszne myśli i straszne pragnienia. Nie wiem, czy moje pragnienia czy jej? – powie Staś”. (afw, sz.a)

2010 – Międzynarodowy Festiwal Teatralny KONTAKT – nagroda dla najlepszego młodego twórcy Festiwalu za główną rolę w przedstawieniu „Werter”, w reż. M. Borczuch