TRAILERWOYZECK (igły w głowie): człowiekmięsozwierzęciemnośćudręczeniez Bogiembez Bogaz Szatanemchyba na pewnodotykstraszliwie wesołe miasteczkorytuałyczerwone ustaopuszczenibeznadziejniewpatrzeniw nadzieję Mariusz Grzegorzek Woyzeck to ostatnia; nieukończona sztuka młodo zmarłego wybitnego niemieckiego dramaturga Georga Büchnera (1813-1837). Losy tytułowego bohatera oparte zostały na autentycznej historii człowieka sądzonego w latach 20. XIX wieku za morderstwo; więzień ów – podobnie jak bohater dramatu – był obiektem badań naukowych pseudonaukowca-kryminologa; który usiłował znaleźć racjonalne wyjaśnienie motywów zbrodni w sferze psychiki przestępcy. Język dramatu oraz uczynienie głównym bohaterem prostego człowieka uznawane są za pierwsze zwiastuny naturalizmu w literaturze. Büchner pozostawił luźne fragmenty tekstu; jego dramat został dopracowany i opublikowany w 1879; a sceniczna premiera odbyła się dopiero w 1913.Od tego momentu Woyzeck niemal nie schodzi z afisza teatrów na całym świecie; w Polsce od wojny był realizowany kilkadziesiąt razy; zarówno w teatrach instytucjonalnych jak i off-owych. 100 lat od prapremiery – w ramach sezonu : swinarski – próby sztuki Georga Büchnera rozpoczął w Narodowym Starym Teatrze Mariusz Grzegorzek. Inscenizacja patrona sezonu 2013/2014 – Konrada Swinarskiego (w 1966 roku na Dużej Scenie Starego Teatru) spotkała się zarówno z aplauzem; jak i wyraźnym niezrozumieniem: Obraz sceniczny; który fascynuje wizją świata niezwykłego; konkretnego i fantastycznego zarazem. Prostota środków wyrazu. Wirtuozeria reżyserska. I wielka niepokojąca; z pogranicza nawiedzenia wyobraźnia teatralna. Swinarski (…) efektownie wszedł do klubu sześciu; ośmiu wybitnych reżyserów współczesnego teatru. Jerzy Koenig „Współczesność” Na pytanie: dla kogo to przedstawienie? – nie umiałbym dać odpowiedzi. (…) W rezultacie aktorzy na scenie wydawali się jacyś zagubieni. Jerzy Bober „Gazeta Krakowska” Wyszedłem z teatru pod silnym wrażeniem; podobnie jak Zygmunt Greń; który o „Wozecku” entuzjastycznie napisał w „Życiu literackim”. Ale zauważyłem; że widzom krakowskim inscenizacja się nie podobała. Wojciech Natanson „Teatr” Mariusz Grzegorzek – reżyser filmowy; teatralny i telewizyjny; scenarzysta; scenograf; grafik. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reżyserię w łódzkiej Szkole Filmowej; z którą od wielu lat związany jest jako pedagog. Od 2012 pełni funkcję rektora tej uczelni. Twórczość Grzegorzka obejmująca różne dyscypliny i gatunki wymyka się klarownej kategoryzacji. Zarówno jego filmy (Rozmowa z człowiekiem z szafy; Królowa aniołów; Jestem Twój); jak i spektakle teatralne czy realizacje telewizyjne reprezentują bardzo indywidualny; autorski styl; mieszają konwencje i nastroje prowadząc z widzem nieustanną grę. Obszerny biogram reżysera na: http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/1118822