Repertuar
Tartuffe
Reż. Mikołaj Grabowski
ul. Jagiellońska 1
Data
premiery
2006
daty
wystawiania
- 02.12
2008 - 02.12
2008 - 02.12
2008 - 23.01
2009 - 23.01
2009 - 23.01
2009 - 03.02
2009 - 04.02
2009 - 05.02
2009 - 27.03
2009 - 28.03
2009 - 29.03
2009 - 30.06
2009 - 30.06
2009 - 30.06
2009 - 30.06
2009 - 30.06
2009 - 14.10
2009 - 15.10
2009 - 16.10
2009 - 17.10
2009 - 18.10
2009 - 16.11
2009 - 16.11
2009 - 21.12
2009 - 21.12
2009 - 21.12
2009 - 21.12
2009 - 22.01
2010 - 23.01
2010 - 26.01
2010 - 26.01
2010 - 26.01
2010 - 25.02
2010 - 25.02
2010 - 25.02
2010 - 25.02
2010 - 26.02
2010 - 27.02
2010 - 28.02
2010 - 13.03
2010 - 16.03
2010 - 17.03
2010 - 28.04
2010 - 29.04
2010 - 30.04
2010 - 22.09
2010 - 23.09
2010 - 24.09
2010 - 25.09
2010 - 19.02
2011 - 20.02
2011 - 22.02
2011 - 05.03
2011 - 06.03
2011 - 14.05
2011 - 15.05
2011 - 17.05
2011 - 14.06
2011 - 15.06
2011 - 16.06
2011 - 09.09
2011 - 10.09
2011 - 11.09
2011 - 24.11
2011 - 25.11
2011 - 10.04
2012 - 15.04
2012 - 17.04
2012 - 18.04
2012 - 28.12
2012 - 29.12
2012 - 30.12
2012 - 11.03
2014 - 12.03
2014 - 13.03
2014
czas
trwania
Śmiałość; z jaką Molier potraktował temat fałszywych obrońców wiary; spowodowała jego długoletnią walkę o obecność Tartuffe’a na scenie. Wyszydzając obłudników ściągnał na siebie ostre protesty wszelkich strażników moralności. Sztuka obnaża tych; którzy z religii czynią narzędzie władzy; a z obłudy religijnej drogę do kariery. Demaskowana przez Moliera hipokryzja nie dotyczy jednak tylko kwestii wiary. W równym stopniu wpisana jest w układ stosunków rodzinnych i społecznych oraz w struktury polityczne. Dom Orgona to świat w mikroskali; siedlisko tego; co zawistne; zakłamane; groźne. Molier odkrywa w człowieku drugą naturę – nie poczciwą; ale taką; która prowadzi do fanatyzmu; nadużyć; manipulacji i oszustw. A wszystko to w ramach komedii; ironicznej; czasem zacierającej granicę między śmiesznością a powagą; co zdradza jak istotne były dla autora poruszane tematy. Kiedy słowa stają się elementem gry i strategii przestają być zakorzenione w sensie; a kształtowana przez nie rzeczywistość nabiera znamion absurdu. Bohaterowie Moliera zostali przez tę grę całkowicie zniewoleni; nie potrafią się z nią zmierzyć. Sile pozorów nie sposób przeciwstawić mocy prawdy; bo słowa oddzieliły się od prawdy. Nie wiadomo; jak się do niej odwołać; skoro narzędziem oszustwa stał się język religijny; który; jakby się wydawało; powinien być prawdziwy z samej swojej istoty. (Maria Prussak; Cóż to jest prawda? – fragment tekstu z programu)
obsada
- Szymon Czacki Damis**
- Urszula Kiebzak Doryna
- Katarzyna Gniewkowska Elmira
- Rajmund Jarosz Pan Godziec
- Katarzyna Zawadzka, Katarzyna Warnke, Olga Bołądź Marianna **
- Krzysztof Globisz Orgon
- Lidia Duda, Alicja Bienicewicz Oficer Gwardii Królewskiej **
- Halina Kwiatkowska Pani Pernelle**
- Zbigniew W. Kaleta Tartuffe
- Andrzej Rozmus Walery
- Tadeusz Huk Kleant
Twórcy
- Magdalena Musiał scenograf
- Tomasz Wygoda choreograf