Przedstawienie grane podczas jednego wieczoru łącznie z Sędziami w reżyserii Marii Spiss. W ramach Festiwalu Wyspiański 2007 pojawiły się w Starym Teatrze dwa teksty: Klątwa i Sędziowie; grane w jeden wieczór; ale zrealizowane przez różne osoby – dwie studentki reżyserii krakowskiej PWST. Punktem wyjścia przedstawień stały się ich spektakle warsztatowe – Klątwa przygotowana przez Barbarę Wysocką oraz Sędziowie w reżyserii Marii Spiss. Wpewnej miejscowości pewna dziewczyna wrzuciła w ogień dwójkę swoich dzieci; następnie została ukamienowana przez mieszkańców wsi. Dlaczego? Panowała straszliwa susza. Mówiło się o klątwie. Ojcem dzieci był ksiądz. Tyle danych. Sprawa; o której nikt nie mówi chętnie.Konflikt: jednostka – ogół. Konflikt: człowiek – Bóg. Konflikt: człowiek sam ze sobą. Wyspiański poruszył temat tabu. Nie poprzestał na opisaniu faktu zbrodni; ale rozpracował mechanizm; który do niej doprowadził. Mechanizm zakłamania; hipokryzji; fałszywej moralności; nienawiści; społecznego wykluczenia. Tekst Wyspiańskiego stanowi tylko jeden z elementów projektu. Oprócz tego – zdjęcia; filmy; wycinki z gazet; tekst improwizowany przez aktorów; fragmenty innych tekstów; przedmioty; dźwięki – wszystko razem składa się na przestrzenną instalację-collage; która poszerzając temat o skojarzenia i konteksty; kontaktuje go ze współczesnością. Uczestniczymy w wycieczce do pamięci miejsca. Jest to wizja lokalna przeprowadzona w pamięci przez bohaterów zdarzeń. […] Prawie 40 lat temu; w roku 1968; Konrad Swinarski połączył w jeden spektakl Starego Teatru dwie sztuki Wyspiańskiego – Klątwę i Sędziów. Całość (…) stawia w różnym ujęciu to samo pytanie i daje na nie wykluczające się wzajemnie odpowiedzi – pisała o tamtym spektaklu Joanna Walaszek w książce Konrad Swinarski (1991).