„Nie ma miejsca we wspólnej dwojga serc przestrzeni

Dla barier, przeszkód.”. Miłość to nie miłość, jeśli,

Zmienny świat naśladując, sama się odmieni

Lub zgodzi się nie istnieć, gdy ktoś ją przekreśli.

(William Shakespeare, Sonet 116,

tłum. Stanisław Barańczak)

„Słodk(a) Stary in Concert vol. 4″  to koncert pieśni do tekstów Williama Szekspira, Jana Kochanowskiego i Philipa Sidneya.

Paweł Mykietyn, Tadeusz Baird, Jerzy Bauer, Mieczysław Weinberg, Eytan Pessen, Andrzej Panufnik – każdy z tych wybitnych kompozytorów ma swój indywidualny, niepowtarzalny styl i podejście do tkanki muzycznej. Jednak  wszystkich łączy niezwykły stosunek do słowa. Podczas koncertu w Starym Teatrze wybrzmi  ono w całej swej okazałości dzięki wirtuozerii wykonania aktorów: Małgorzaty Walendy – posiadającej głos o ogromnych możliwościach, wielobarwny, świetny zarówno do jazzu, jak i do wymagających akrobacji muzyki współczesnej  oraz Grzegorza Grabowskiego, obdarzonego głosem o pięknej, ciepłej i miękkiej barwie i szerokiej skali.

Spośród XVI-wiecznej literatury lirycznej najwyższej próby, traktującej o różnych odcieniach miłości autorstwa Williama Szekspira, Sir Philipa Sidneya i Jana Kochanowskiego, zwłaszcza cykl Sonetów elżbietańskiego dramatopisarza wydaje się sprzyjać nowym, artystycznym odczytaniom w duchu przeobrażeń obyczajowo-społecznych właściwych naszym czasom. Objawiająca się w Sonetach złożona seksualność narratora, podobnie jak nieoczywisty status adresatów jego lirycznych wyznań – „Pięknego młodzieńca” oraz tajemniczej Czarnej Damy interpretowane są dziś queerowo. Specyficzne właściwości języka angielskiego w wielu wypadkach nie pozwalają jednoznacznie ustalić, czy adresatem monologu jest kobieta czy mężczyzna.” Jest również sporo takich utworów, „które dadzą się odczytywać na dwa sposoby”.

Sonety nie zawierające formy gramatycznej określającej płeć adresata, adresatki przez lata uznawano za wyraz miłości hetero- a nie homoseksualnej, w każdym razie jako takie je kopiowano. „Trudno się oprzeć wrażeniu, że ta płynność, podatność na przeistoczenia mocą wyobraźni, stanowiła część zamysłu samego autora, przejaw wyjątkowej zręczności, z jaką uprawiał swoją szczególną grę” – podsumowywał Stephen Greenblatt.

Kompozytorzy piszący muzykę do Sonetów Szekspira, stanowiącą żywą tkankę koncertu w Starym Teatrze, podobnie jak Stratfordczyk sięgnęli poza granicę intymności, którą rzadko się przekracza. Sonety szekspirowskie Tadeusza Bairda to utwory intymne, skupione. Rzadko wykonywane sonety Mieczysława Weinberga, pisane do rosyjskich tłumaczeń Szekspira, w koncercie powrócą do swoich angielskich oryginałów. Sonety Szekspira w wersji Pawła Mykietyna to zabawa z czasem i przestrzenią – z echem, z naśladowaniem głosem brzmienia fortepianu i odwrotnie.

Repertuar koncertu wzbogacą kompozycje do innych genialnych tekstów „miłosnych” z XVI wieku: Andrzeja Panufnika do Pieśni miłosnej Sir Philipa Sidney’a, kompozycje muzyczne Jerzego Bauera do wybranych Trenów Jana Kochanowskiego, wstrząsającego świadectwa miłości rodzicielskiej, a także kompozycje Eytana Pessena do kilku Fraszek polskiego autora renesansu, będących miłosnym wyznaniem kierowanym do Boga i natury, zbudują świat – bardzo pogodny, pełen słońca. Scena stanie się przestrzenią zabawy frazami muzycznymi i przekomarzań z fortepianem.