Pomysł przeniesienia miejsca akcji w realia Watykanu może zrazu szokować, ale gdzie indziej znajdziemy we współczesnym świecie władzę sprawowaną z boskiego nadania? „Król Lear w interpretacji Klaty olśniewa dzięki monumentalnej scenografii oraz kostiumom Justyny Łagowskiej, pochłania i uwodzi za sprawą muzyki Jamesa Leylanda Kirby’ego, zachwyca (…) dowcipną i precyzyjną choreografią Maćko Prusaka. (…) W pamięć zapada Jaśmina Polak – jej błazen jest ostoją autentyczności w świecie cynizmu i kłamstwa – pisał Michał Centkowski w dwutygodniku.com. – Nad sceną nieustannie pracuje kamera. Cyfrowo zapośredniczony obraz rzutowany jest na tylną ścianę sceny. Ku górze spogląda zamknięty w szklanej celi, popadający w obłęd Lear. Co nim kieruje? Pragnienie przebaczenia? Samotność i rozpacz człowieka u kresu? A może wszystko po trosze?”.

Czy wierzę w jednego Króla, Ojca Wszechmogącego? Nie wierzę, bo wierzyć nie sposób. Ani z niego król, ani ojciec, ani wszechmogący. Opowieść o Learze, swoją bielą wieńcząca królewski tryptyk Klaty (obok wcześniejszego Edypa i Ubu), jest historią o upadku, nieuchronnym przemijaniu i niemocy. Ale mimo wszystko jest to tego rodzaju kres, o jakim się nie zapomina, który pozostaje w pamięci w formie uczucia pełzającego od dołu brzucha i ściskającego za gardło. Jaki piękny koniec świata.
Katarzyna Oczkowska, „Teatralia”

Od 15 lutego 2016 roku spektakl prezentowany jest w zmodyfikowanym kształcie artystycznym, bazującym na wykorzystaniu nagrań scen z udziałem Jerzego Grałka. Zmiana formuły spektaklu po śmierci aktora daje przedstawieniu nowy, jeszcze bardziej symboliczny wymiar. Zapraszamy.

Nagrody i wyjazdy:

• 2015 – 19 Festiwal Szekspirowski, Gdańsk. Złoty Yorick na 22 Konkursie na najlepszą polską inscenizację dzieł dramatycznych Williama Shakespeare’ a oraz utworów inspirowanych jego dziełami w  sez. 2014/15 podczas 19 Festiwalu Szekspirowskiego.
• 2016 – Biennale Teatro 2016, 44 Festival Internazionale del Teatro, Wenecja
• 2016 – Beijing People’s Art Theatre, Pekin