Sztuka zbudowana jest z niezwykłą precyzją w doborze i rozstawieniu postaci: z jednej strony Major; Rotmistrz; Porucznik; kapelan i dwa «stare huzary»; z drugiej – siostry; «jedna starsza i grubsza od drugiej»; i służące; Józia; Zuzia i Fruzia. Intryga opiera się na nagle obudzonej; niezależnie od wieku; gotowości huzarów do małżeństwa. (Kazimierz Wyka; krytyk literatury) Kazimierz Kutz dokonał nieoczekiwanego zwrotu ku klasyce. Wybitny reżyser filmowy; telewizyjny i teatralny dotychczas skupiał swą uwagę na współczesności lub czasie nieodległym historycznie. Wybór komedii Aleksandra Fredry; którego utwory sceniczne powstały w najściślejszym związku z teatrem; autora znakomicie rozumiejącego wymogi aktorskiego rzemiosła; a także potrzeby widza; otwiera nowy etap w twórczości Kutza. Gwiazdorska obsada przedstawienia; mistrzostwo reżyserii; bogactwo i fantazja kostiumów i scenografii; świetna muzyka stanowią pełną gwarancję wspaniałej uczty teatralnej. Humor się nie starzeje w ogóle. Humor to jest rodzaj eliksiru. Tym bardziej nie starzeje się dzisiaj; ponieważ nie żyjemy w najweselszych czasach. Fredro jest więc odtrutką w tym sensie; że w tych ciężkich czasach wchodzimy w świat czystych namiętności. Jest to bardzo dobrze napisana sztuka; którą można wszędzie grać. Właśnie z uwagi na swoją klasę sceniczną. Panowie w różnym wieku wpadają jak w przeręble. Jest taki kocioł; w którym nie ma ani grama zewnętrznej udręki. Jest po prostu uroczo. (Kazimierz Kutz; reżyser) Czarodziej Kutz ostentacyjnie zawierzył tekstowi. Bawi się nim i konwencją XIX-wiecznego teatru; doprowadzając tę zabawę do granic farsowości. Na przykład w króciutkiej pauzie po pierwszym akcie kompozytor Jan Kanty Pawluśkiewicz raczy nas skoczną muzyką; jakiej słuchali w antrakcie bywalcy teatrów przed stu laty. Huzarom przewodzi grany przez Jerzego Trelę Major. (…) Trela łączy w swojej kreacji wodę z ogniem. Wymyślony; komiczny sposób poruszania się jego bohatera; który czasem sprawia wrażenie dużego pajaca albo ruchomej postaci z gabinetu figur woskowych; a także głos; którym wygrywa wszystkie komiczne i ckliwe nuty; nie przeszkadzają widzowi wierzyć od początku do końca w prawdziwość osoby Majora. (…) Kapitalną postać starego wiarusa wykreował Jerzy Nowak. (…) Kobiety w tej sztuce sa okrutnymi intrygantkami; łowczyniami posagów i siewczyniami zamętu. (…) W rolach jędz w owczej skórze znakomicie spisują się: Anna Polony; Anna Dymna i Elżbieta Karkoszka.(Marek Mikos; „Gazeta Wyborcza” 2001; nr 295) Projekty kostiumów do Dam i huzarów autorstwa Ryszarda Melliwy; patrz >>> Nagrody:Jerzy Trela – „Ludwik 2001” za rolę MajoraJerzy Trela – „Parada 2001” – nagroda w plebiscycie „Gazety w Krakowie” na wydarzenie teatralne roku Występy gościnne:2002 – Katowice; przedstawienie inaugurowało Festiwal Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje”2002 – Opole; XXVII Opolski Festiwal Konfrontacje Teatralne – „Klasyka Polska”2002 – Gliwice; Gliwicki Teatr Muzyczny2002 – Poznań; Galicyjsko-Wielkopolski Pomost Kulturalny2002 – Rzeszów; I Festiwal Klasyki Europejskiej2003 – Chicago (USA); North Shore Center For The Performing Arts2004 – Nowy Jork (USA); Tribeca Performing Arts Center