na podstawie tłumaczenia Kazimierza Morawskiego Ajas był drugim po Achillesie; pod względem dzielności; wojownikiem greckim podczas wojny trojańskiej. Po śmierci Achillesa postanowiono podarować jego zbroję najodważniejszemu z Greków. Jedynie Ajas i Odyseusz ośmielili się ubiegać o to wyróżnienie.W głosowaniu zbroja przypadła Odyseuszowi. W gniewie Ajas postanowił jeszcze tej samej nocy wymordować cały obóz grecki. Atena zesłała jednak na niego szaleństwo i sprawiła; że zamiast ludzi pozabijał bydło. Po niesłychanej rzezi spętał ocalałe zwierzęta; które zawlókł do domu i tam kontynuował masakrę. Kiedy wyczerpany wrócił do zmysłów; wezwał Tekmessę; swą brankę i matkę swego syna. Powiedział jej; że uniknie gniewu Ateny; jeśli wykąpie się w zatoce morskiej; znajdzie kawałek ziemi nietknięty ludzką stopą i pochowa tam miecz. W rzeczywistości wyruszył; żeby popełnić samobójstwo. Miecz; który otrzymał od Hektora; wbił pionowo w ziemię i rzucił się na ostrze.Tymczasem Teukros; przyrodni brat Ajasa; przybył na miejsce samobójstwa. Nadszedł także Menelaos; który zabronił pochować Ajasa; każąc zostawić go na żer ptakom. Również Agamemnon zakazał pochówku. Do sporu włączył się Odyseusz; który nie tylko nakłaniał wodzów do wyprawienia pogrzebu; ale zaofiarował pomoc Teukrosowi. Ten jednak odmówił; dziękując Odyseuszowi za uprzejmość. (według Mitów greckich Roberta Gravesa)Spektakl powstał w ramach warsztatów Antyk-Monologi zorganizowanych przez Stary Teatr i PWST w Krakowie podczas sezonu antycznego w Starym Teatrze.