Bohater Kruma Hanocha Levina powraca do rodzinnego miasta; w którym czeka na niego matka; przyjaciele i cała społeczność.Świat; który zastaje Krum dotknięty jest jakimś paraliżem. Jakby rzeczywistość; do której powraca bohater znieruchomiała w oczekiwaniu na coś; co w końcu nada jej sens; co uruchomi zdarzenia. I tak się dzieje; ale działania bohaterów okazują się chaotyczne; a rozbudzone życie prowizoryczne; wypełnione powtarzalnym rytmem narodzin; wesel i pogrzebów. Krum wydaje się postacią najbardziej bierną. Ktoś inny żeni się; ktoś inny umiera; ktoś inny wyjeżdża. Być może w ten sposób spełniają się różne warianty losu bohatera. Postawiony w sytuacji widza; który na chwilę zawiesza swoją tożsamość i całkowicie poddaje się iluzji; Krum ogląda jak we śnie zrealizowany w formie teatralnego spektaklu katalog swoich marzeń i obaw. Urodzony w Tel Awiwie Hanoch Levin (1943-1999) był nie tylko mistrzem groteski; ale także jednym z najciekawszych izraelskich dramaturgów ubiegłego stulecia. Na uniwersytecie w rodzinnym mieście studiował filozofię i literaturę hebrajską. Spośród ponad 50 napisanych przez niego sztuk większość doczekała się realizacji i licznych wystawień w Izraelu i na światowych festiwalach. Wśród prac dramatycznych Levina znajdują się komedie; tragedie i programy satyryczne. Większość sztuk autor wyreżyserował sam. W jego bogatym dorobku można też znaleźć kilka zbiorów utworów satyrycznych; nowel; poezji a nawet książkę dla dzieci. Literacką karierę rozpoczynał od poezji; ale sławę przyniósł mu autorski program satyryczny Ty i ja; i następna wojna (1968). Przez długi czas Levin zajmował stanowisko dramaturga-rezydenta w Teatrze Cameri w Tel Awiwie. Reżyserował w Teatrze Miejskim w Hajfie i jerozolimskim Teatrze Han. Jego sztuki otrzymały wiele prestiżowych nagród zarówno w Izraelu; jak i na świecie; m.in. na festiwalu w Edynburgu. Do najbardziej znanych dramatów pisarza należą: Krum (1975); Yisorei Iyov (Męki Hioba) (1981); Melechet Hachaim (Trud życia) (1989); Hazona Meohio (Dziwka z Ohio) (1996); Morderstwo (1997).