Projekt ZALUPOWANI – kolekcja w budowie (odsłona III)

Wystawa czynna do 8 listopada, od wtorku do niedzieli w godzinach: 11-19

Strefa BE, Muzeum Starego Teatru (MICET)

Bilety: 12N / 8U

Serdecznie zapraszamy na klimatyczny spacer po teatrze Krystiana Lupy i artefaktach z krakowskich przedstawień reżysera. Ściany, podłogi, okna, drzwi, stoły, krzesła i inne przedmioty codziennego użytku w rękach Lupy otrzymują ślady egzystencjalnego zużycia, lęków, upokorzeń czy małych prywatnych triumfów scenicznych postaci. Dla aktorów są swoistymi talizmanami z energią, inicjującą sceniczne działania.

Krystian Lupa: wizjoner, buntownik, „akuszer pamięci”, co wieczór pilnujący na żywo rytmów, wejść montażowych, przypadkowych interwencji i pauz swoich własnych przedstawień. Należy do grona największych europejskich reżyserów teatralnych. Ze Starym Teatrem, w którym przygotował 16 inscenizacji: przestrzeni – laboratoriów uruchamiania pamięci (własnej, aktorów i widzów), związany jest od 1978 roku. Bohaterowie jego spektakli zanurzeni są w gęstej, rozwibrowanej rzeczywistości, w której najzwyklejsza rzecz może stać się olśnieniem. Każdy dotyk, każde przesunięcie krzesła czy otwarcie drzwi przez aktora, staje się rytualnym tańcem: pełnym, odczutym od początku do końca aktem wywoływania osób i wspomnień.

Projekt ZALUPOWANI to kolekcja w budowie, stale powiększająca się o nowe archiwalia: fragmenty scenografii, rekwizyty, kostiumy, multimedia, rozmowy z aktorami i współtwórcami przedstawień. W kolejnych odsłonach projektu, dedykowanych różnym przestrzeniom i procesom twórczym (reprezentowanym przez różne grupy obiektów), Strefa BE zamienia się w „teatr pamięci” Krystiana Lupy.  Odsłona III – drzwi i krzesła – zaprasza na trzy wędrówki, w których centrum pozostaje „człowiek w kryzysie”, w niejasnej sytuacji trudnych życiowych wyborów: podróż w przeszłość do domu dzieciństwa, podróż wewnątrz relacji z bliskimi ludźmi (dla których medium stanowi ciało) oraz próbę wyjścia „na zewnątrz” z chaosu i plątaniny własnych myśli w otwartą strukturę miasta.

„Być czy nie być” zamienia się w „wejść czy nie wejść” – w labirynt drzwi, których zniszczone czasem i zużyciem scenicznym faktury stają się moodboardami notatek reżysera (osobistych „wskazówek w podróży”), szkiców, zdjęć i fragmentów spektakli: „Marzyciele” (1988), „Kalkwerk” (1992), „Lunatycy” (1995/1998) „Rodzeństwo” (1996), „Bracia Karamazow” (1999), „Mistrz i Małgorzata” (2002), „Zaratustra” (2004) oraz „Factory 2” (2008). W przestrzeni domu (czy też pokoju dzieciństwa), oczekują meble i gromada bukowych krzeseł – antyków z legendarnej wiedeńskiej fabryki J. & J. Kohn, które Krystian Lupa razem z aktorem i scenografem Piotrem Skibą, pieczołowicie wybierali w krakowskich antykwariatach.