Voss, pacjent szpitala psy­chiatrycznego, przyjeżdża do rodzinnego domu zamieszkanego przez jego siostry, którym fakt posiadania udziałów w teatrze pozwala bawić się w aktorstwo. Jego wizyta obnaża rodzinne piekło, rozpaczliwą niemożność nawiązania kontaktu. Bohaterowie, niczym więźniowie w celi, krążą po obwieszonym portretami pokoju, wrażenie przebywania w klatce potęgują zamykające przód sceny słupy spięte stalową liną. Powracają motywy charakterystyczne dla Bernhardowskiej prozy i dramatów – obłędu, bezwzględnego, chorobliwego dążenia człowieka do wyznaczonego celu i wysiłków spełzających na niczym w mierzeniu się ze światem, twórczej niemożności i, w końcu, duchowego kalectwa.

Bernhard i Lupa nie zostawiają złudzeń żaden z bohaterów nie ma szans na szczęście. Ro­dzeństwo to przejmująca, porażająca konstrukcja dramaturgiczna. Nastrój beznadziejności coraz boleśniej wydostaje się z ram sceny, przekracza czerwo­ną linię, dotyka i dotyczy nas wszystkich. Aktorzy – Agnieszka Mandat, Małgorzata Hajewska­-Krzysztofik, Piotr Skiba –zaprezentowali najwyższe mistrzo­stwo.

Renata Sas, „Express Ilustrowany-Łódź”

Przestrzeń codziennego życia stanowi kontrast dla tragedii niezrealizowanych marzeń. Za pozornym marazmem kryje się napięcie i gwałtowność. Wielka w tym zasługa obsady. Piotr Skiba (filozof marzący o stworzeniu traktatu logicznego, w jego losach można się dopatrywać elementów biografii Wittgensteina), Agnieszka Mandat (Dene – matkująca mu starsza siostra) oraz Małgorzata Hajewska (zdystansowana Ritter) są porażający w swojej grze. Jakby wcielając się w role, stawali się bohaterami rzeczywistej tragedii. Niezwykły spektakl, w którym nośnikiem emocji staje się odpowiednio wypowiedziane słowo.

Katarzyna Rakowska, „Gazeta Wyborcza”

Nagrody i wyjazdy:

• 2003 – Dni Krystiana Lupy
• 2003- Paryż, występy gościnne Théâtre de l’ Europe ODEON
• 2006 – Madryt, Festiwal de Otoňo
• 2006 – Girona, Festiwal de Tardor Temporada – alta 200
• 2010 – Girona, Teatre de Salt
• 2011 – Saloniki
• 2013 – 42 Festival Internationale del Teatro Biennale Teatro Venezia
• 2014 – Przegląd PKO Bank Polski – Polska w IMCE Niecodzienny Festiwal Teatralny, Warszawa
• 2014 – 21 Sibiu International Theatre Festiwal SIBIU, Rumunia
• 2015 – Besancon, Francja
• 2016 – Festival d”Automne Paris, Theatre Les Abbesses – Theatre de la Ville, Paryż
• 2021 – Polska w IMCE. Niecodzienny Festiwal Teatralny, Warszawa
• 2021 – XIV Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia, Kraków ( poza konkursem)
• 2022 – Festiwal Teatralny Barcelona
• 2023 – XXIX Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych Łódź (pokaz mistrzowski)

Dostępność dla osób z niepełnosprawnościami:

Budynek Sceny Kameralnej niestety nie jest dostępny dla osób poruszających się na wózku. Do wnętrza teatru prowadzą schody.

Na widowni nie ma miejsc dostosowanych do potrzeb osób poruszających się na wózku.
W budynku nie ma toalety dla osób poruszających się na wózku. Do toalet prowadzą schody. Jedna z toalet posiada udogodnienia takie jak poręcze. Będą one wsparciem dla seniorów z ograniczoną mobilnością i osób poruszających się przy pomocy kuli lub laski.
Na całej widowni jest rozłożona pętla indukcyjna. Dzięki niej widzowie i widzki z aparatami słuchowymi mogą wyraźniej i bardziej komfortowo odbierać dźwięki ze sceny.
Więcej informacji w zakładce: Teatr bez barier

Przepraszamy za liczne bariery. Dążymy do większej dostępności przestrzeni.

Zapraszamy do kontaktu: Katarzyna Peplinska-Pietrzak, e-mail: dostepnosc@stary.pl, tel./SMS: 504 859 246