Drodzy Państwo, drodzy widzowie. Drodzy Obywatele Rzeczpospolitej Polskiej.

Prosimy o uwagę.

Stoimy tu, teraz, przed państwem, na narodowej scenie. Widzimy was i czujemy, że napięcie w sercu, myślach i duszy jednoczy nas wszystkich. Stoimy tu, teraz, na narodowej scenie w szczególnym momencie. Jako zespół Narodowego Starego Teatru, zespół administracyjny, artystyczny i techniczny znaleźliśmy się w trudnej sytuacji, która może zaważyć o losie tego miejsca na najbliższe lata. Stoimy teraz na scenie i mówimy do Państwa o czymś, co jest dla nas ważne. Na tym właśnie polega teatr. Chcielibyśmy, żeby tak zostało. Wierzymy, że teatr jest miejscem spotkania, miejscem dialogu. Dialog nie zawsze bywa łatwy, piękny. Ale trzeba go podejmować. Dlatego tu pracujemy. Wierzymy w teatr i jego siłę oddziaływania na rzeczywistość. Państwo także w nią wierzycie. Dlatego tu teraz jesteście. Trudności, przez które wkrótce być może będziemy przechodzić mogą nas zniszczyć, wypalić, ale mają również wielki potencjał, by nas wzmocnić, zreformować, skonsolidować i czegoś nauczyć.

Nie będzie to proste, jesteśmy ludźmi i jesteśmy uwikłani, funkcjonujemy w określonych warunkach; mamy rodziny, współpracowników, przyjaciół. Ci, z którymi się nie zgadzamy są bardzo ważni. Stawiają przed nami lustro, w którym odbijają się nasze słabości, braki, najważniejsze problemy. Zaczynamy rozumieć, co jest tak naprawdę dla nas istotne, z czym jesteśmy naprawdę połączeni. Zyskujemy świadomość, jakie bardzo jest to dla nas ważne. Teraz naprawdę możemy zrozumieć, że nasza siła leży we wspólnocie. Nikt z nas osobno nie osiągnie tyle ile możemy zdziałać razem. Nawzajem się uzupełniając, różniąc, ale i szczerze patrząc sobie w oczy. To jest nowy paradygmat.

Kiedy stoimy tu teraz przed państwem i widzimy was, i czujemy to napięcie w sercu. Teraz właśnie jesteśmy razem. Teraz my wszyscy, cała Polska, gramy w „Weselu”. Dzisiaj powinniśmy móc powiedzieć bez wstydu i bez wahania: „Polska to jest wielka rzecz”.

Jeżeli teatr jest republiką artystów, jeżeli teatr jest republiką widzów, jeżeli jest częścią narodu, to flagą teatru jest kurtyna. Zróbmy tak aby była podnoszona w sprawach, które ludzi jednoczą i rozwijają a nie dzielą. Zadbajmy o przyszłość Starego Teatru. Zadbajmy o ten złoty róg. Zanim odejdą ludzie, zanim nastanie nowy porządek.

Informujemy, że wysłaliśmy do Wicepremiera Piotra Glińskiego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pismo z prośbą o spotkanie z naszym zespołem przed podjęciem decyzji o podpisaniu nominacji na dyrektora wskazanego przez komisję konkursową kandydata. Otrzymaliśmy pozytywną odpowiedź z Ministerstwa, spotkanie odbędzie się 18 maja.

Jesteśmy otwarci na dialog i wierzymy, że jest on możliwy.

Dziękujemy, że z nami jesteście.