Cykl czytań dramatów Antona Czechowa będzie dostępny od 1 do 15 maja 2021 na kanale vod. stary.pl

Bilety: 15 zł

Serdecznie zapraszamy na cykl czytań dramatów Antona Czechowa, przetłumaczonych przez wybitną tłumaczkę literatury rosyjskiej, Agnieszkę Lubomirę Piotrowską, w reżyserii Agnieszki Glińskiej.

Każde czytanie poprzedzone jest wstępem, w którym Agnieszka Lubomira Piotrowska opowie o wybranej ze sztuk i swoich translatorskich z nią zmaganiach.

Zaprezentujemy następujące tytuły:

„Wujaszek Wania”

„Mewa”

„Iwanow”

„Trzy siostry”

„Wiśniowy Sad”

W ubiegłym roku ukazała się, nakładem wydawnictwa Officyna, książka wyczekiwana przez wielu – Dramaty Antona Czechowa w przekładzie Agnieszki Lubomiry Piotrowskiej – osiem tekstów, a wśród nich nietłumaczona dotąd na język polski wersja Iwanowa, nazwana przez Czechowa komediową.

Tego Czechowa czyta się jak wielką powieść. Osiem wspaniałych sztuk sprzed 120 lat tworzy pejzaż świata tak bardzo współczesnego, odbija jak lustro nasze dzisiejsze rozczarowania, niepokoje, słabości a przede wszystkim tęsknotę za czymś co odchodzi i lęk przed tym, co nastąpi. Te dramaty są zapisem ludzkiej kondycji niezależnie od czasów i realiów, a nowe przekłady sprawiają, że jesteśmy w środku tego Czechowowskiego uniwersum. I okazuje się, że Czechow pisał o nas. Całą swoją głęboką, także z lekarskiego punktu widzenia, wiedzę o człowieku przedstawia w zdumiewającej prawdzie, która łączy w jednej chwili to, co najtragiczniejsze z tym, co najzabawniejsze. (…) Dla mnie osobiście każda praca z twórczością pisarza z Taganrogu to przywilej i spełnienie marzenia. I myślę, że w tym niestabilnym czasie lektura jego tekstów wciąga i koi, pozwala choć na chwilę zmienić optykę z bieżących bolączek na szerszą perspektywę i zobaczyć, jak bardzo potrzebujemy wzajemnej uważności i jakiegokolwiek poczucia sensu.

Peter Stein, zapytany o Czechowa, powiedział w jednym z wywiadów: „Ludzkość, w odróżnieniu od szczurów, ma tę straszną możliwość przewidywania śmierci. Ludzie wiedzą, co ich czeka, lecz mimo to trwają. To niezwykle bohaterski akt. Jeśli zobaczysz go przed sobą, na scenie, jako widz, przekonujesz się, że nawet katastrofa jest fantastyczną rzeczą. Otrzymujesz zachętę do życia”.
Agnieszka Glińska