Z głębokim żalem przyjęliśmy informację o śmierci Andrzeja Buszewicza, wybitnego aktora i reżysera, który od 1960 roku był związany ze Starym Teatrem, gdzie stworzył blisko sto niezapomnianych kreacji.  Współpracował m.in. z Jerzym Jarockim, Zygmuntem Hübnerem, Konradem  Swinarskim, Andrzejem  Wajdą, Krystianem Lupą czy Mikołajem Grabowskim.

Andrzej Buszewicz był także profesorem zwyczajnym w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Uroczystości pogrzebowe aktora  odbędą się 23 sierpnia 2019 roku o godz. 11:30 w kaplicy św. Barbary na cmentarzu parafialnym w Miechowie.

Andrzej Buszewicz

ur. 29.08.1934, Łódź, zm. 18.08.2019, Kraków

Absolwent Wydziału Lalkarskiego Wyższej Szkoły Aktorskiej w Krakowie /1960/, absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /1962/

1.10.1960 – 30.09.2003 Stary Teatr, Kraków

Andrzej Buszewicz – artysta uosabiający najszlachetniejsze tradycje aktorskiego powołania –  talent i perfekcyjne rzemiosło. Począwszy od debiutu w roli Staszka w Romansie z wodewilu autorstwa i reżyserii Władysława Krzemińskiego zagrał na scenie Starego Teatru niemal sto ról, współtworząc najwyższą, legendarną dziś rangę zespołu artystycznego przy placu Szczepańskim. Jego złożone, nasycone silnym rysem charakterystyczności aktorstwo spełniało się pod kierunkiem reżyserów o bardzo zróżnicowanych drogach teatralnych poszukiwań.

W roku 2004 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy twórczej, którą rozpoczął, jeszcze przed studiami, jako adept w lalkowym teatrze „Baj Pomorski” w Toruniu. Absolwent Wydziałów: Lalkarskiego i Aktorskiego krakowskiej PWST, przez kilka dziesięcioleci wykładał podstawy sztuki aktorskiej w Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie przez dwie kadencje pełnił funkcję dziekana Wydziału Aktorsko-Wokalnego. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Jego pierwsze lata na scenie przyniosły w znacznej mierze role w repertuarze współczesnym w przedstawieniach: Lidii Zamkow (Starzec z gór w Indyku Mrożka, Prochor w Cichym Donie Szołochowa), Jerzego Jarockiego (Murzyński czarownik w Orfeuszu w wężowej skórze Williamsa, Młody w Wyszedł z domu i Prosty technik w Mojej córeczce Różewicza, Chuck we Wszystko w ogrodzie Albee’go, Semen w Zmierzchu Babla, Lokaj Fierdusieńko w Szewcach Witkacego, Nadzorca w Procesie Kafki), Zygmunta Hübnera (Gimnastyk w Sposobie bycia Brandysa, Policjant w Wariatce z Chaillot Giraudoux, Tragarz, żołnierz w jednoaktówkach Lokatorzy  Ionesco, Bamberger w Czarnej komedii Shaffera). Konrad Swinarski obsadził go w inscenizacji Nie-boskiej komedii Krasińskiego i pięknej w swym ludzkim rysie roli Kaprala w  Mickiewiczowskich Dziadach.

Pełen wachlarz aktorskich możliwości ukazał artysta w przedstawieniach Andrzeja Wajdy. Począwszy od wielokrotnie opisywanej tragicznej postaci gen. Wincentego Krasińskiego w Nocy listopadowej Wyspiańskiego, poprzez aktorskie arcydzieło – nasyconą humorem, liryczną i wzruszającą rolę Aleksandra Rolewskiego w Z biegiem lat, z biegiem dni… , Poloniusa w Tragicznej historii Hamleta księcia Danii Szekspira, aż po kreację Cześnika w Zemście Fredry. Niuanse jego aktorskich możliwości, gdzie siła prawdy psychologicznej miesza się z formalnym dystansem, naturalna vis komika z ironiczną groteską, ostrość środków wyrazu z precyzją szczegółu, wykorzystał artysta w inscenizacjach reżyserów kolejnych generacji: Macieja Prusa (Sędzia w Panu Puntilli i jego słudze Mattim Brechta), Krystiana Lupy (Mikołaj Iwanowicz w Mistrzu i Małgorzacie wg Bułhakowa), Mikołaja Grabowskiego (Prymas w Wyzwoleniu Wyspiańskiego), Tadeusza Bradeckiego (Książe Sancho, Grillo-Monaldi, Bankier Moro w Rękopisie znalezionym w Saragossie wg Potockiego, Escalus w Miarce za miarkę Szekspira).

Elżbieta Bińczycka