Zespół aktorski
Aktorzy

Mieczysław Grąbka
Absolwent krakowskiej PWST w 1973 roku, od blisko trzydziestu lat wykładowca Wydziału Aktorskiego uczelni.
1.07.1973 – Stary Teatr, Kraków
„No, tylko że my jesteśmy tacy przyjaciele, co się nie lubią” – odpowiada prosto grający Żyda Mieczysław Grąbka i robi to w taki sposób, że ciarki przechodzą po plecach. Jego rola w „Weselu” w reżyserii Jana Klaty była szeroko komentowana przez recenzentów: „Jest jeszcze Mieczysław Grąbka – Żyd z urzekającą mieszaniną mistycznej fascynacji oraz ironii, wpatrujący się w pustą kapliczkę zawieszoną na ściętym drzewie stojącym pośrodku sceny” (Michał Centkowski dwutygodnik.com). Aktor doskonale wpisał się także w strukturę innych inscenizacji Jana Klaty: jako groteskowo-baśniowy Matador Manuel i Kot Książę Omar „Weselu Hrabiego Orgaza”, okrutny Grigori Mikulin i Vladimir „Tajnym agencie” oraz doskonale panujący nad formą Regan w „Królu Learze”. Warsztatową maestrię i talent komediowy zaprezentował kolejny raz w inscenizacjach Marcina Libera: „Być jak Steve Jobs” i „Stara kobieta wysiaduje”, gdzie udowodnił, że doskonale odnajduje się w nowych teatralnych stylistykach.
Mieczysław Grąbka, wychowanek krakowskiej PWST i od ponad trzydziestu lat wykładowca tej uczelni, to mistrz podawania celnych ripost. Na scenie Starego Teatru pojawił się już w wieku lat trzynastu w przedstawieniach Jerzego Jarockiego i Andrzeja Wajdy i pozostaje jej wierny do dziś. Aktor harmonijnie łączy wyrazisty styl z mistrzostwem warsztatowym, wrażliwość i wysublimowane poczucie humoru z charakterystycznością. Znakomity głos, słuch absolutny, zdolności parodystyczne, opanowanie pantomimy połączone z aktorską wyobraźnią, temperamentem i autoironicznym dystansem – zaowocowały dziesiątkami ról w jego niepowtarzalnej interpretacji.
W przedstawieniach Wajdy zaprezentował całą barwę aktorskich wcieleń: Mefisto-Kudlicz w pastiszowym kuplecie w „Nocy listopadowej”, pełen wdzięku kabotyn i megaloman Antoni Relski w epopei „Z biegiem lat, z biegiem dni…”, lękliwy dworak Osric z „Tragicznej historii Hamleta księcia Danii”, wzbudzający salwy śmiechu Nonancourt w „Słomkowym kapeluszu” Labiche’a po kwintesencję dojrzałego aktorstwa w monologu Odźwiernego w „Makbecie”. Szczególne znaczenie miało dla aktora spotkanie z Jerzym Grzegorzewskim, a zwłaszcza dwie role: Nosa w „Weselu” – ukazanego wbrew tradycji interpretacji tej postaci jako neurotyka w alkoholicznej depresji oraz rozedrganego emocjonalnie Konstantego z „Dziesięciu portretów z czajką w tle” wg Czechowa (nagroda na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych).
Jego Król Ignacy w „Iwonie księżniczce Burgunda” w inscenizacji Grzegorza Jarzyny to arcydzieło łączenia gatunków. Artysta mieszał konwencję komediową z ostrą groteską, był nieporadnym safandułą i groźnym mizoginem. W przedstawieniach Remigiusza Brzyka natomiast odsłonił siłę aktorstwa realistycznego wzruszając i śmiesząc jako Piszczyk z „Wiśniowego sadu” Czechowa oraz czynownik Majewski w „Carze Mikołaju” Słobodzianka. W inscenizacjach Pawła Miśkiewicza wpisał się w świat obsesji, mroku ludzkiej natury: Komendant w „Auto da fé” Canettiego, Mąż w „Przedtem/Potem” Schimmelpfenniga. Brawurowo realizował się w prześmiewczym teatrze Mikołaja Grabowskiego: Kaznodzieja, Maska w „Wyzwoleniu” Wyspiańskiego, przytłoczony narzuconą „kobiecością” Blepyros w „Sejmie kobiet” Arystofanesa, anachroniczny Baron w „Trans-Atlantyku” Gombrowicza. Jako Kapitan w „Woyzecku” Büchnera w reżyserii Mariusza Grzegorzka połączył jowialność z brutalnością.
Ważną częścią teatralnych dokonań Mieczysława Grąbki jest reżyseria, od lat wystawia spektakle dyplomowe studentów PWST. Są to przede wszystkim widowiska muzyczne ze słynnym musicalem „Chicago” na czele. W Starym Teatrze reżyserował dwukrotnie: „Zwierzenia clowna” Bölla i „Korowód” Schnitzlera.
Odznaczenia
2010 – odznaka Honoris Gratia
W teatrze
Pozostałe
- Stara kobieta wysiaduje - KELNER CYRYL
- Być jak Steve Jobs... - HALPERN, JAN MILIJON, TOWARZYSZ Z MOSKWY, BISKUP, WIELKI ŁOWCZY
- Woyzeck - KAPITAN
- Chłopcy - Pożarski
- Tajny agent dawniej znany jako koprofagi czyli znienawidzeni ale niezbędni - Grigori Mikulin; Vladimir
- Wesele hrabiego Orgaza - Matador Manuel; Kot Książę Omar
- Trans-Atlantyk - Baron
- Pani Bóg Halina - Jedna z postaci
- Sejm kobiet - Blepyros
- Przedtem/Potem - Mąż - Rosyjskie Małżeństwo
- Auto da fé - Komendant
- Makbet - Odźwierny
- Wyzwolenie - Kaznodzieja; Maska / - Mówca; Maska
- Car Mikołaj - Majewski
- Wiśniowy sad - Piszczyk
- Nie-boska komedia - Przechrzta - Orzeł
- Słomkowy kapelusz - Nonancourt
- Burza - Trynkulo
- Samoobsługa - Ben
- Zatrute pióro - Conrad Nichols
- Tak zwana ludzkość w obłędzie - Towarzysz X
- Rękopis znaleziony w Saragossie - Karlos; Księgarz Moreno
- Śmierć Iwana Iljicza - Kolega i przyjaciel Iwana Iljicza
- Rzeźnia - Dyrektor Filharmonii
- Miasto snu - Aktor
- Uczniowie czarnoksiężnika - Wsiewołod Emiliewicz Meyerhold
- Zwierzenia clowna - Hans Schnier
- Aktorzy Starego Teatru w scenach i monologach z Hamleta - Osric
- Tragiczna historia Hamleta księcia Danii - Osric
- Powrót pana Cogito - Jedna z postaci
- Rewizor - Służący w zajeździe / - Służący w zajeździe
- Dziesięć portretów z czajką w tle - Konstanty Gawriłowicz
- Sen o Bezgrzesznej... - Uczestnik obrzędu; Pan na balu; Żołnierz; Postać w Kabarecie
- Z biegiem lat; z biegiem dni... - Antoni Relski
- Wesele - Nos
- Panna Julia - Jedna z postaci
- Sklepy cynamonowe - Syn
- Białe ogrody - Raoult Rigault
- Wiśniowy sad - Waria
- Niedźwiedź. Oświadczyny - Łuka; Niedźwiedź; Iwan Wasiliewicz Łomow; Oświadczyny
- Pierwszy dzień wolności - Paweł
- Noc listopadowa - Bronikowski; Mefisto-Kudlicz; Student I / - Student I, Mefisto Kudlicz, Bronikowski **
- Proces - Woźny sądowy; Członek sądu