„Bo scenografia i wygląd plastyczny wydarzenia powinien zmierzać do pewnej tajemnicy. Do niedopowiedzenia”.

Wspólnie z żoną Lidią Minticz-Skarżyńską Jerzy Skarżyński stworzył rozpoznawalny w każdym przedstawieniu styl. Za André Bretonem, głównym teoretykiem surrealizmu uważał, iż sztuka powinna „wytoczyć proces realnemu światu”. Istotny wpływ wywarli na niego właśnie surrealiści, Max Ernst, René Magritte, surrealizm południowoamerykański Roberto Matty. W Starym Teatrze Skarżyńscy współpracowali m.in. z Jerzym Jarockim, Zygmuntem Hübnerem, Lidią Zamkow, Kazimierzem Kutzem, Bogdanem Hussakowskim, Konradem Swinarskim i Aleksandrem Bardinim. Jak sami wspominali, Stary Teatr nimi zawładnął, zostali wciągnięci przez jego sukcesy i atmosferę. Dokonania scenograficzne artysty (zawsze przy współpracy z żoną) to dzisiaj klasyka tej dyscypliny w Polsce. Ich malarskie scenografie powstawały dzięki symbolicznym użyciu różnych materii, charakterystycznym nagromadzeniu wyszukanych przedmiotów i konkretnym sposobie operowania światłem. Jak artysta sam wspominał, scenografia nie powinnam dopowiadać i wyjaśniać, ale niepokoić, intrygować i dziwić.

Lidia i Jerzy Skarżyńscy są autorami scenografii, kostiumów i oprawy graficznej uznanych przez Davida Lyncha za kultowe w światowej filmografii obrazów: „Rękopis znaleziony w Saragossie” oraz „Sanatorium pod klepsydrą”. Skarżyński, będąc świetnym rysownikiem i malarzem, zrewolucjonizował polski komiks, nadając komiksowej opowieści wizualnej dynamiczny charakter, poprzez filmową narrację obrazem. Był wielkim twórcą, ale nade wszystko postacią i osobowością niezwykle mocno związaną z Krakowem. Był reprezentantem ginącej cyganerii artystycznej.

Artysta pracował jako scenograf od 1948 roku do 1959 roku związany z Teatrem Maski „Groteska” w Krakowie, następnie w latach 1959 – 1990 ze Starym Teatrem w Krakowie. Od 1970 roku pracował jako wykładowca w Podyplomowym Studium Scenografii Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej przy Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1975 roku uzyskał tytuł docenta, w 1988 profesora nadzwyczajnego, w 1992 profesora zwyczajnego. W latach 1990 – 1992 był kierownikiem Studium Scenografii. Kontynuował znakomite tradycje naznaczone wielkością przez Karola Frycza, Andrzeja Stopkę i Wojciecha Krakowskiego.

Zmarł 7 stycznia 2004 roku.

Z okazji obchodów rocznicowych urodzin Jerzego Skarżyńskiego razem z wykładowcami i studentami Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie przygotowaliśmy instalację inspirowaną twórczością artysty w jednym z okien Starego Teatru przy ulicy Jagiellońskiej.

Podczas świątecznych spacerów, mijając Plac Szczepański, skręćcie w Jagiellońską i zatrzymajcie się na chwilę w mikroświecie Jerzego Skarżyńskiego. Serdecznie zapraszamy.

Instalacja jest dostępna dla widzów do 2 stycznia.