Aktualności

Jan Paweł Gawlik (1924-2017)

Jan Paweł Gawlik (1924-2017)

Wczoraj, 22 marca, w wieku 93 lat zmarł w Krakowie Jan Paweł Gawlik dyrektor naczelny i artystyczny Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w latach 1970–1980. To za jego dyrekcji na tej scenie powstały legendarne spektakle Konrada Swinarskiego, Jerzego Jarockiego i Andrzeja Wajdy, które weszły do historii polskiego teatru.

Lwowiak, żołnierz AK, w 1946 zamieszkał w Krakowie. Był absolwentem Akademii Handlowej, Szkoły Nauk Politycznych i Społecznych oraz Studium Dziennikarskiego UJ; krytykiem  teatralnym, kierownikiem literackim i dyrektorem teatrów, publicystą i dramaturgiem. Stary Teatr objął po kilkumiesięcznym „bezkrólewiu”, po rezygnacji dyrektora Zygmunta Hűbnera, który ustąpił w ramach protestu wobec cezury spektakli. Umiejętna kontynuacja tradycji poprzedników, a także nowe inicjatywy stworzyły korzystną atmosferę dla pracy teatru przy pl. Szczepańskim, który stał się najważniejszą sceną w kraju (w 1974 roku Jarocki, Swinarski i Wajda wraz Gawlikiem uhonorowani zostali przyznawaną przez tygodnik „Polityka” prestiżową nagrodą Drożdże „za działalność, która stała się zaczynem myślenia”). W pierwszej połowie lat 70., za dyrekcji Gawlika, miały miejsce głośne premiery przedstawień, które weszły do kanonu arcydzieł polskiego teatru: Biesy Dostojewskiego w inscenizacji Wajdy (z kostiumami Zachwatowicz i muzyką Koniecznego), spektakle w reżyserii Jarockiego: Szewcy i Matka Witkacego (ze scenografią Zachwatowicz), Wiśniowy sad Czechowa (ze scenografią Juka-Kowarskiego i z muzyką Radwana) oraz inscenizacje Swinarskiego: Dziady Mickiewicza (w scenografii reżysera), Wyzwolenie Wyspiańskiego (ze scenografią Wiśniaka), oba spektakle z muzyką Koniecznego. Duże znaczenie miało też angażowanie przez dyrektora nowych reżyserów. W 1980 roku na stanowisku dyrektora Starego Teatru zastąpił go Stanisław Radwan.

Jan Paweł Gawlik był autorem wielu publikacji na temat teatru, monografii o kabarecie Jama Michalika pt. Powrót do Jamy (1961), tomu szkiców Twarze teatru (1963), sztuk: Pokusa (1965) oraz: Egzamin, Tor, Wybór, Portret, Procedura.

W 1989 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

 

 


Powiązane artykuły