Data: 18 czerwca 2023
Godz. 17:30

Miejsce: Strefa Be, ul. Jagiellońska 1

Spotkanie będzie tłumaczone konsekutywnie z języka angielskiego na język polski przez Piotra Krasnowolskiego.

Spotkanie będzie transmitowane na Facebooku Starego Teatru.

„Życie jest w porządku, to my nie umiemy w życie” – mówi Tyrone, niespełniony aktor, wlewając w siebie kolejną szklankę whisky. Życie jego czteroosobowej rodziny skupia się wokół Mary, żony Tyrona, morfinistki, która wróciła właśnie z długiego odwyku. Ale tak naprawdę wszyscy bohaterowie spektaklu „Pewnego długiego dnia” w reż. Luka Percevala na podstawie „Long Day’s Journey into Night” Eugene’a O’Neilla są uzależnieni – od alkoholu, atencji, artystycznego sukcesu, adrenaliny, gromadzenia majątku, wreszcie od rojeń o idealizowanej przeszłości, którą czasowa perspektywa wygładza, usuwając z niej wszelkie rysy.

A gdyby przenieść ten dramat w rzeczywistość tu i teraz? Lista nałogów jeszcze by się wydłużyła. W dodatku nie widać drogi wyjścia – żaden z bohaterów nie dostrzega własnego problemu, szukając źródła rodzinnego kryzysu u drugiej osoby. Jak wyjść z tego klinczu? Jak „nauczyć się w życie”? Na te i inne pytania udzielą odpowiedzi twórcy spektaklu:

Luk Perceval – belgijski reżyser, aktor, jeden z najważniejszych twórców współczesnego teatru. W 1979 ukończył wydział aktorski Królewskiego Konserwatorium w Antwerpii i od 1980 występował jako aktor w Królewskim Teatrze Niderlandzkim. Cztery lata później założył scenę Blauwe Maandag Cie, gdzie rozwijał swoją eksperymentalną metodę prób teatralnych. Jako reżyser zrealizował tam wiele spektakli, które zapraszano i nagradzano na międzynarodowych festiwalach. W 1998 Perceval został dyrektorem artystycznym Teatru Narodowego w Antwerpii, który zrestrukturalizował i przemianował na Het Toneelhuis. Najbardziej niezwykłym dziełem Percevala zrealizowanym we Flandrii był spektakl „Ten Oorlog!”, w Niemczech wystawiony pod tytułem „Schlachten!”, 12-godzinny maraton inspirowany kronikami Szekspira o Wojnie Dwóch Róż. W Niemczech spektakl otrzymał „nagrodę za innowacyjność” i został uznany najlepszym przedstawieniem roku 2000.

W latach 2005–2008 Perceval był reżyserem rezydentem w berlińskim Schaubühne am Lehniner Platz, współpracował też z Münchner Kammerspiele, Deutsche Staatsoper Berlin, Wiener Festwochen, Salzburger Festspiele. Następne siedem tworzył spektakle jako główny reżyser Thalia Theater w Hamburgu. Za adaptację powieści „Każdy umiera w samotności” Hansa Fallady otrzymał nagrodę FAUST dla najlepszego reżysera roku 2013. W następnym sezonie za spektakl „Draussen vor der Tür” otrzymał w moskiewskim Teatrze Bolszoj Złotą Maskę dla najlepszej inscenizacji zagranicznej. W latach 2018–2022 był rezydentem w belgijskim teatrze NTGent, w tym czasie otrzymał w Oslo nagrodę Heddaprisen za inscenizację „Trilogien” Jona Fosse (2020). W 2021 za spektakl „3SIOSTRY” (koprodukcja Narodowego Starego Teatru i TR Warszawa) reżyser został uhonorowany w Polsce nagrodą Konrada Swinarskiego. Oprócz inscenizowania w teatrze i operze Perceval tworzy filmy dokumentalne. Będąc nauczycielem jogi, wykorzystuje jej elementy oraz medytację jako techniki reżyserskie.

Roman Pawłowski – publicysta, dramaturg, scenarzysta, kurator teatralny. Absolwent teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i kursu Script w Wajda School w Warszawie. W latach 1994-2012 dziennikarz działu kultury „Gazety Wyborczej”. Od 2014 roku związany z TR Warszawa, gdzie odpowiada za rozwój linii programowej teatru oraz pracę z młodymi twórcami i twórczyniami. Od 2022 roku redaktor OKO.press. Publikuje w OKO.press i „Notatniku Teatralnym”. Propagator teatru dokumentalnego i dramatu współczesnego. Jako dramaturg współpracował z takimi reżyserami, jak Grzegorz Jarzyna, Luk Perceval, Marcin Wierzchowski, Wojtek Ziemilski. Jako kurator współtworzył min. Festiwal Sztuki Reżyserii „Interpretacje” w Katowicach, Festiwal Nowa Klasyka Europy w Łodzi, Festiwal „Da, da, da!” w Warszawie. Jest współtwórcą i kuratorem festiwalu i rezydencji artystycznej Sopot Non-Fiction, jedynego w Polsce corocznego przeglądu teatru dokumentalnego. Prowadzi autorskie warsztaty z teatru non-fiction w Laboratorium Nowych Praktyk Teatralnych na UHSWPS w Warszawie. Opublikował m.in. antologie polskich sztuk współczesnych „Pokolenie porno i inne niesmaczne utwory teatralne” (2003) oraz „Made in Poland. Dziewięć sztuk teatralnych z Polski” (2006), leksykon „New Polish drama. Polish drama in the face of transformation” (2008) oraz zbiór wywiadów z czołowymi polskimi twórcami, twórczyniami, teoretykami i teoretyczkami na temat przyszłości kultury „Bitwa o kulturę #przyszłość” (2015), wyróżniony nagrodą „Gazety Wyborczej” w Lublinie „Strzała 2015”. Laureat Nagrody im. Zbigniewa Raszewskiego dla najlepszego polskiego krytyka teatralnego (1995). W 2022 roku otrzymał stypendium scenariuszowe PISF na rozwój scenariusza filmu fabularnego „Cyrograf”;

oraz

Maja Ruszpel – terapeutka uzależnień, profilaktyk, publicystka, wykładowczyni. Prowadzi cykl audycji radiowych o najnowszych osiągnięciach naukowych na temat uzależnień oraz Fundację Inspiratornia. Od roku współpracuje m.in. z warszawską Akademią Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza, gdzie dla studentów Kierunku Aktorstwo prowadzi autorskie zajęcia poświęcone pracy z emocjami oraz zajęcia “Psychologia z elementami pracy z emocjami”. Autorka podcastu o uzależnieniach na Spotify pt. „O hazardzie i innych nałogach”. Współpracuje z prasą specjalistyczną – serwisem Uzależnienia, magazynem Terapia Uzależnienia i Współuzależnienia etc. Od 2017 roku jest opiekunką merytoryczną cyklu reportaży o uzależnieniach – realizowanego we współpracy z Instytutem Reportażu. Zanicjowała i zrealizowała z Radiem TOK FM cykl audycji o uzależnieniach od czynności. Jako terapeutka doświadczenie praktyczne nabyła pracując jako wolontariuszka na Oddziale Dziennym Terapii Uzależnienia od Alkoholu w Szpitalu Bródnowskim w Warszawie, a także prowadząc badania na Oddziale Terapeutycznym w Areszcie Śledczym Warszawa-Białołęka. Współpracowała z prywatnymi ośrodkami terapii uzależnień. Była konsultantką w PIK Warszawa Włochy oraz Miasta Marki gdzie wspierała osoby doświadczające przemocy oraz uzależnione i ich bliskich. Maja Ruszpel stale podnosi kwalifikacje – ukończyła szkolenie upoważniające do prowadzenia terapii w nurcie Programu Ograniczania Picia, a także warsztat pt. “Integracja doświadczeń psychodelicznych – teoria i praktyka” pod patronatem Polskiego Towarzystwa Psychodelicznego. Uczestniczyła w superwizyjnym warsztacie prowadzonym przez Wojciecha Eichelbergera, ukończyła także Letnią Szkołę Psychoterapii Laboratorium Psychoedukacji; brała udział w Grupie Otwarcia prowadzonej przez LPS oraz warsztatach prowadzonych metodą Alexandra Lowena. Ukończyła szkolenie z Dialogu Motywującego w ramach warsztatu “Profilaktyka i terapia uzależnień behawioralnych – dla terapeutów uzależnień” w Fundacji ETOH. Wcześniej ukończyła Akademię Teatralną na Wydziale Wiedzy o Teatrze oraz Akademię im. L. Koźmińskiego – na wydziale: Społeczna Odpowiedzialność Biznesu a także Akademię Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej na Wydziale Nauk Pedagogicznych ze specjalnością Profilaktyka Społeczna z Resocjalizacją Sądową Obecnie – jest procesie certyfikacji Krajowego Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom oraz sygnatariuszką Kodeksu Etyki Terapeuty Uzależnień;

Waldemar Raźniak – Dyrektor Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.

Prowadzenie spotkania:

Magda Piekarska – dziennikarka, recenzentka teatralna. Autorka tekstów krytycznych, wywiadów z pisarzami, reżyserami teatralnymi i filmowymi, aktorami. Pisze przede wszystkim o kulturze, od lat jest zaangażowana w obronę jakości życia artystycznego. Publikowała na łamach „Gazety Wyborczej”, współpracuje m.in. z „Wysokimi Obcasami Extra”, portalem teatralny.pl, „Notatnikiem Teatralnym”, kwartalnikiem „Nietak!t”. Prowadzi zajęcia z krytyki artystycznej i literackiej w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim, prowokując studentów do uważnych lektur, oglądania spektakli, filmów, do śledzenia życia kulturalnego, aktywnego uczestniczenia w nim i refleksji nad odbiorem sztuki.