19 kwietnia o godz. 19.00 zapraszamy na prezentację spektaklu „Niewina” w reż. Pawła Miśkiewicza na kanale YouTube Narodowego Starego Teatru (kliknij tutaj). 

Dea Loher
Niewina w przekładzie Doroty Sajewskiej
Reżyseria: Paweł Miśkiewicz
Premiera: 28.02.2004

„ Niewina” Dei Loher to fragmentaryczna opowieść, w której komedia splata się z tragedią, poświęcenie z podłością a metafora z brutalną dosłownością. Podstawowym pytaniem sztuki jest problem winy i kary w dzisiejszym świecie, gdzie wszystko jest poodwracane do góry nogami. Dwaj nielegalni emigranci z Afryki ze strachu o własną skórę nie ratują samobójczyni, ale zamiast moralnej kary spotyka ich niezasłużona nagroda. Niewidoma striptizerka przechodzi operację oczu, ale nie odzyskuje wzroku. Wojująca z niemoralnością polityki filozofka okazuje się morderczynią. Winni – niewinni?

Recenzenci o spektaklu:

„ Paweł Miśkiewicz stworzył piękne, bardzo poruszające przedstawienie, mówiące o sprawach ważnych za pomocą zwyczajnych, nawet trywialnych historii, znanych z kolorowych pism czy telewizyjnych wiadomości. Konwencja spektaklu odważnie balansuje między groteską, teatrem absurdu a tragedią. Aktorzy, opowiadając swoje historie, skupiają się nie tyle na faktach, co na pogłębionych stanach emocjonalnych postaci. Dlatego atmosfera na scenie jest tak gęsta, tak wyjątkowa, tak nieprzystająca z pozoru do zwierzeń tancerki erotycznej czy banalnych problemów byłej pracownicy poczty. Nie mogłoby się to udać, gdyby nie aktorzy Starego Teatru, którzy (…) zbiorowo wykreowali to niezwykłe widowisko.”
Justyna Nowicka – „Rzeczpospolita”

„Tu wszystko jest ostre i nieprzyjemne, bardzo radykalne i przykre, choć czasami nieodparcie śmieszne. Gdzieś w tle pobrzmiewa powieść Houellebecqa „ Cząstki elementarne”. Bohaterowie „Niewiny” mają właśnie status cząstek elementarnych. (…) Kim oni są? Emigrantami żyjącymi na granicy bezdomności, oszalałymi mieszczanami nie dającymi sobie rady z pożerającym ich światem, kalekami odtrąconymi przez płynący gdzieś blisko nurt główny. Chorują na ulubione schorzenia cywilizacji, przede wszystkim na depresję, która pozostaje nierozpoznana aż do końca (…). Czasami udaje się ocaleć, ocaleni żyją dzięki
nerwicom natręctw. (…) Dla większości z nich ratowanie tak zwanej ludzkiej godności przestało być celem. Ci najbardziej upokorzeni mają największe szansę: kloszard Fadoul (Jan Peszek), niewidoma striptizerka Absolut (Ewa Kaim) wierzą jeszcze w ocalenie. Historia Róży (Iwona Budner) osaczonej przez dominującą potworną matkę (Iwona Bielska) (…) stanowi wątłą konstrukcję całego spektaklu, który rozpada się bez przerwy, podkreślając cząstkowy charakter naszej, pożal się Boże, egzystencji. (…) W „ Niewinie” w ostatecznym rozrachunku wszyscy są niewinni, bo wszyscy są ofiarami.”
Piotr Gruszczyński – „ Tygodnik Powszechny”

Autor: Dea Loher
Przekład: Dorota Sajewska
Reżyseria: Paweł Miśkiewicz
Scenografia: Barbara Hanicka
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Zdjęcia telewizyjne: Witold Chomiński
Konsultacja choreograficzna: Tomasz Wygoda
Inspicjentka: Hanna Nowak

Obsada:
Elisio: Zbigniew W. Kaleta
Fadul, nielegalny czarny imigrant: Jan Peszek
Absolut, niewidoma kobieta: Ewa Kaim
Pani Habersatt, samotna matka: Magda Jarosz
Franz, preparator zwłok: Piotr Grabowski
Róża, jego żona: Iwona Budner
Pani Zucker, jej matka: Iwona Bielska
Ella, starzejąca się filozofka: Urszula Kiebzak
Helmut, jej mąż, jubiler: Zbigniew Kosowski
Matka zabitej dziewczynki: Agnieszka Mandat
Ojciec zabitej dziewczynki: Andrzej Hudziak
Samobójca: Michał Czernecki
Dziewczyna: Sandra Korzeniak
Chłopak: Bogdan Brzyski
Chłopak: Piotr Polak
Ciała: Tomasz Wygoda, Katarzyna Łęcka, Michał Borczuch, Jacek Jabrzyk