12 kwietnia o godz. 19.00 zapraszamy na prezentację spektaklu „Akropolis” według S. Wyspiańskiego w reż. Łukasza Twarkowskiego na kanale YouTube Narodowego Starego Teatru (kliknij tutaj). Przedstawienie będzie prezentowane z napisami w języku angielskim.

Wydarzenia „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego rozgrywają się na Wawelu po zakończeniu nabożeństwa rezurekcyjnego i trwają do świtu Zmartwychwstania Pańskiego. Bohaterami tego oryginalnego, scenicznego poematu są ożywające posągi katedralne oraz postacie z gobelinów wawelskich przedstawiające wątki mitologiczne a także motywy zaczerpnięte ze Starego Testamentu. Wyspiański był zafascynowany Wawelem jako miejscem
symbolicznym, skupiającym w sobie nie tylko istotę polskiej historii i kultury, ale też cywilizacji europejskiej – miejscem łączącym tradycje biblijne i antyczne.

Recenzenci o spektaklu:

„Twarkowski potraktował “Akropolis” jako “fragmentaryczny świat danych, w którym granice między rzeczywistym i wirtualnym uległy całkowitemu zatarciu, a kopia nie potrzebuje już oryginału jako punktu referencyjnego” (ze strony www teatru). Jest więc wielki ekran zawieszony nad sceną, na którym pokazuje się to, co dzieje się w niewidocznych zakamarkach sceny i zascenia, transmituje rozmowy w oślepiająco białych pustych pokoikach albo pomieszczeniach o ścianach wyłożonych kasetami VHS, towarzyszy Andromasze samobójczo skaczącej z budynku przy placu Szczepańskim (z widokiem na teatr). O kopii, zapośredniczeniu i świecie wirtualnym przypomina się nam nieustannie. Cóż, można i tak – można też uznać, że Wyspiański wykreował rodzaj świata wirtualnego, ożywiając nagrobne rzeźby i arrasy z katedry wawelskiej. (…)” – Joanna Targoń „Gazeta Wyborcza”

„Spektakl Łukasza Twarkowskiego oparty jest na ciekawym pomyśle: zaczyna się od bratobójczego strzału biblijnego Ezawa w głowę Jakuba, kontekstem dla wizji Wyspiańskiego (snutych na łożu śmierci) stanie się umieranie mózgu, człowieka i – szerzej – ludzkości wraz ze stworzoną przez nią cywilizacją. Największym cmentarzem i sanktuarium przeszłości, odpowiednikiem Katedry, jest dziś internet, pamięć cywilizacji to megabajty na serwerach. Design, kostiumy i projekcje wideo tworzą klimat rodem z “Odysei kosmicznej” /”Solaris”. Po tym świecie-nieświecie przechadzają się zjawy/wspomnienia/awatary/programy. Odtwarzają, powtarzają w różnych wariantach przeszłość. Przyszłości nie mają. To pełna melancholii wizja zapętlonej, recyklingującej i archiwizującej współczesnej, ale napędzanej przeszłością, cywilizacji. (…)” – Aneta Kyzioł – „Polityka”

Autor: Stanisław Wyspiański
Reżyser: Łukasz Twarkowski
Dramaturgia: Anka Herbut
Scenografia: Piotr Choromański
Kostiumy: Marta Stoces Mizbeware Julia Porańska
Muzyka: Bogumił Misala
Światło: Bartosz Nalazek
Wideo: Karol Rakowski, Jakub Lech
​Asystent wideo: Konrad Karolczyk

Obsada:
Amor, Parys, Ezaw: Bogdan Brzyski
Anioł I, Hektor, Laban: Paweł Kruszelnicki
Anioł II, Helena, Lia: Marta Ojrzyńska
Anioł III, Hekuba, Rebeka: Iwona Budner
Anioł III, Priam, Izaak: Zbigniew Ruciński
Hektor, Jakub: Zbigniew W. Kaleta
Kasandra, Ted, Anioł: Małgorzata Hajewska- Krzysztofik
Niewiasta, Andromaka, Rachel: Małgorzata Zawadzka
Pani, Andromaka, Rebeka: Małgorzata Gałkowska