Repertuar

Noc

Noc

Andrzej Stasiuk
Reż. Mikołaj Grabowski
Duża Scena
ul. Jagiellońska 1

Data
premiery

03.02
2005

czas
trwania

1 godz. 20 min. /bez przerwy/

Spektakl przygotowywany we współpracy polsko-niemieckiej; w teatrze w Düsseldorfie w ramach programu Unii Teatrów Europy.Noc Stasiuka to opowieść o Polakach i Niemcach; o Wschodzie i Zachodzie; o ich wzajemnych nieufnościach; narosłych stereotypach; o ich historii dawnej i tej pisanej codziennymi kontaktami.Banda złodziei samochodów; gdzieś ze Wschodu (z Polski?); okrada sklepy wjeżdżając autami do środka przez witryny. Podczas kolejnego napadu właściciel sklepu jubilerskiego strzela do jednego ze złodziei; a sam dostaje ataku serca. Jubilera może uratować jedynie przeszczep serca; najbliższym dawcą jest postrzelony przez niego złodziej ze Wschodu. Tak rozpoczyna się metaforyczna historia spotkania dwóch „obcych ciał”; które obwarowały się stereotypami o sobie; które spotkać się niemal nie mogą; a jednak ironia losu i konieczność życiowa każą im rozpocząć dialog.Formalne zabiegi podkreślają brak spójności wewnętrznej języka; jakim mówią bohaterowie – autor posługuje się frazą poetycką; nie stroni od partii chóralnych; częste kolokwializmy i brutalny język ulicy mieszają się z wyszukanymi wyrażeniami. W spektaklu polsko-niemieckim reżyser wykorzystuje jeszcze jedną barierę porozumienia – aktorzy grają w językach polskim i niemieckim.Dialog Zachodu ze Wschodem w ujęciu Stasiuka pozostawia wnioski raczej gorzkie – pojednanie jest pozorne; polega na wymianie – duszy za ciało; nieśmiertelności za materialny dobrobyt: „Wschód potrzebuje rzeczy; a Zachód potrzebuje krwi.” Czy to prawda?Nowa Europa. Czekanie na Barbarzyńców – opis projektu.1 maja 2004 roku ponad 200 milionów obywateli Europy Wschodniej zostało przyjętych do Wspólnoty Europejskiej. Teatr w Düsseldorfie wyszedł temu wyzwaniu naprzeciw i zaprosił czterech pisarzy z Europy Wschodniej i ¦rodkowej; którzy mieli za zadanie ze swojego punktu widzenia opisać przemianę i przewrót w swoich krajach. Obok Andrzeja Stasiuka nad tekstami dla teatru w Düsseldorfie pracują: Jurij Andruchowicz (Ukraina); Jachym Topol (Czechy); i Péter Zilahy (Węgry). Prapremiery są zaplanowane na ten i następny sezon teatralny. Te nowe „europejskie” teksty teatralne mają być wystawione także w innych teatrach Europy: Katona József Színház w Budapeszcie; Teatrul Bulandra w Bukareszcie; Starym Teatrze w Krakowie i Meno Fortas w Wilnie. Na lato 2006 zaplanowany jest Europejski Festiwal Teatralny w Düsseldorfie; na którym zostaną pokazane wszystkie te przedstawienia. Równolegle do tego teatr w Düsseldorfie rozpoczął projekt ze szkołami aktorskimi niektórych krajów europejskich; który bazuje na tworzeniu tekstów o nadziejach; wizjach i lękach młodej generacji Europejczyków.Teatr w DüsseldorfiePierwszy budynek teatralny w Düsseldorfie został zbudowany w 1696 roku niedaleko zamku Johanna Wilhelma II i był przeznaczony na dworskie przyjęcia. W 1747 roku Theodor Palatyński zainicjował budowę teatru na rynku miasta i otworzył teatr dla mieszkańców. W swojej dzisiejszej formie administracyjnej teatr istnieje od 1951 roku; jako scena wolna i finansowana przez województwo Nordrhein-Westfalen. Gustaf Gründgens; pierwszy dyrektor teatru; uwolnił się w ten sposób od administracji miejskiej. Kiedy w 1970 roku pod dyrekcją Karla Heinza Strouxa rozpoczęto budowę nowego budynku teatralnego na Placu Gründgensa; studenci i uczniowie demonstrowali przeciwko monumentalnej budowie (architekt: Bernhard Pfau). W latach 1972-1976 dyrektorem teatru był Ulrich Brecht; w latach 1976-1986 Günter Belitz; a od 1986 do 1996 Volker Canaris. W sezonie teatralnym 1996/97 teatr przejmuje Anna Badora. Swoją kadencję otwiera przedstawieniem Lulu Wedekinda. Teatr w Düsseldorfie otrzymał w ostatnich latach wiele nagród; w ostatnim sezonie został wybrany najlepszym teatrem w landzie. Teatr posiada dwie sceny: scenę dużą na 968 miejsc i małą na 250 do 300 miejsc. W skład teatru wchodzi jeszcze; posiadający odrębną dyrekcję; Teatr Dzieci i Młodzieży.Repertuar; informacje o zespole; historie oraz zdjęcia można znaleźć na stronie internetowej: www.duesseldorfer-schauspielhaus.de