Świeczniki zapalone Duchem Pańskim gasną

jedne po drugich, jakby pod podmuchem

gniewu Pańskiego, a droga długa, a noc gęsta,

a do świtu jeszcze daleko.

(Fragment notatki Seweryna Goszczyńskiego napisanej po śmierci Słowackiego)

Podległość to śmierć – śmierć ojczyzny, śmierć narodowego mitu, śmierć wielkich ideałów. Wieszcz narodowy i piewca polskiej sprawy – Juliusz Słowacki (Paweł Pogorzałek) w poczuciu nadchodzącego końca desperacko próbuje ocalić swoją poetycką spuściznę.

Przekaz, który niosą ze sobą jego słowa zostaje brutalnie wyśmiany i sprowadzony do poziomu szczeniackiej błazenady przez kolejnego wielkiego bohatera narodowej sceny Adama Mickiewicza (Maciej Charyton). Ironiczny, doskonale osadzony w biografii wieszcza spektakl Radka Stępnia rozbraja pompatyczność romantycznej spuścizny myślenia o Niepodległej.

Słowacki: Śmieszne, ja przed chwilą naprawdę myślałem, że Mickiewicz z Towiańskim wyślą mnie w przeszłość i zabiję Iwana Groźnego. (…) Przez chwilę wierzyłem, że to się uda, że zrobię coś wielkiego…

To byłoby coś, wszystko byłoby Polską. Wyobraź to sobie…

(Fragment scenariusza spektaklu – Radek Stępień i Konrad Hetel)

Spektakl wyłoniony w ramach konkursu Młodzi w Starym zorganizowanego przez Narodowy Stary Teatr przy współpracy Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie.

Spektakl bierze udział w 26. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.