Zespół aktorski
Aktorzy

Ryszard Łukowski (gościnnie)
Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /1977/.
1.07.1977 – Stary Teatr, Kraków
Aktor refleksyjny, intelektualnie zdyscyplinowany, oszczędny w środkach wyrazu, autoironiczny i zdystansowany, uosabia najpiękniej pojętą tradycję „krakowskiej szkoły aktorstwa” – pracy zespołowej, z nadrzędnością celu wspólnego i pokorą wobec widza.
W Starym Teatrze Ryszard Łukowski debiutował rolą Cypriana w „Iwonie księżniczce Burgunda” (1978) w reżyserii Krystiana Lupy. Na deskach tej sceny sprawdził się w bardzo różnorodnym repertuarze również innych wybitnych reżyserów – Wajdy, Jarockiego, Bradeckiego – zderzając, w powierzanych mu rolach, kontrast zewnętrznie odbieranej ciepłej powierzchowności z wewnętrzną tajemnicą groźnie brzmiącej ironii. Andrzej Wajda powierzał mu zadania w dziesięciu swoich przedstawieniach: poczynając od wzruszająco krakowskiej, zabawnej postaci rozpoetyzowanego Policjanta w „Z biegiem lat, z biegiem dni…”, poprzez role w kolejnych inscenizacjach „Hamleta”, Kocha w „Zbrodni i karze” wg Dostojewskiego, Upiora w „Weselu”, doskonałego w farsowej konwencji Tardiveau w „Słomkowym kapeluszu” Labiche’a po Koryfeusza Chóru – jedną z najpiękniejszych ról w „Antygonie” Sofoklesa – „przywódcy i komentatora buntu”, którego niezwykły tembr głosu nadawał rytm i ekspresję Chórowi Tebańczyków w „robotniczych kaskach”.
Kolejne spotkania z Krystianem Lupą to role Antinoosa w „Powrocie Odysa” Wyspiańskiego i specyficznie potraktowanej postaci Cyngi – szpiega, spiskowca, przywódcy sekty – pogubionego, pozornie „miękkiego”, balansującego między formą a psychologiczną głębią bohatera w „Bezimiennym dziele” Witkacego. W barwnej baśniowej postaci Tezeusza w „Śnie nocy letniej” w reżyserii Rudolfa Zioły pokazał doskonałe wyczucie formy w nowocześnie pojętej klasycznej komedii. Wzruszał w duecie z Anną Dymną w kameralnym przedstawieniu „Dzwony” Giennadija Mamlina łącząc w roli Chmarowa elementy męskiej brutalności z czułością i delikatnością. Role w symbolicznych, poetyckich przedstawieniach Marka Fiedora – Ojciec Pana Młodego, Stary Dowru („Peer Gynt” Ibsena) i Komandor („Don Juan” wg scenariusza reżysera) – pokazały otwartość aktora na różnorodność teatralnych form.
Istotne w dorobku artysty były spotkania z reżyserami młodszego pokolenia: Gerdmann w „Fantomie” Villqista w reżyserii Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej, Jonathan w „Polaroidach” Ravenhilla w reżyserii Michała Kotańskiego, Krawaciarz, Sam Regan w kosmicznym świecie „Trzech stygmatów Palmera Eldritcha” wg Dicka w reżyserii Jana Klaty, Menelaus w przewrotnej interpretacji „Odprawy posłów greckich” Kochanowskiego w reżyserii Michała Zadary. Na osobną uwagę zasługuje przesycona duchem „nowej psychologii”, szukająca sensu i godności postać Ojca w „Ósmym dniu tygodnia” wg Hłaski w reżyserii Armina Petrasa oraz szereg ról w „Wandzie” Sylwii Chutnik i Patrycji Dołowy – pomyślanej jako palimpsest, gdzie dramat odkrywany jest w kolejnych warstwach – którą wyreżyserował Paweł Passini.
W teatrze
W repertuarze
- Reduty - czytanie performatywne
- Pierwiastek z minus jeden - Obcy II
- Wesele - Dziad / Upiór
Pozostałe
- Sen nocy letniej - Tezeusz
- Wanda - LABORANT 2 / GRABARZ 2 / WIESIEK HYDRAULIK
- Dwanaście stacji - Wujek; Przewodnik wycieczki **
- Starosta kaniowski - Szlachcic; Hrabia Gozdzki
- Sędziowie - Dziad
- Odprawa posłów greckich - Menelaus
- Trzy stygmaty Palmera Eldritcha - Krawaciarz ;Sam Regan
- Dwóch na słońcach swych przeciwnych Bogów; czyli Uczta Grudniowa 1840 r. - Jedna z postaci
- Ósmy dzień tygodnia - Ojciec
- KOMPOnenty - Ojciec Burasa
- Makbet - Banquo **
- Szkoła żon - Chryzald; Oront **
- Polaroidy - Jonathan
- Fantom - Gerdmann
- Nie-boska komedia - Kamerdyner
- Don Juan - Komandor
- Kariera Artura Ui - Bowl
- Słomkowy kapelusz - Tardiveau **
- Grzebanie - Pełnomocnik; Diabeł III; Hiperrobociarz; Aktor IV
- Romulus Wielki - Apollion
- Dziady - dwanaście improwizacji - Postać w Obrzędzie; Bajkow; Kapral
- Miłość na Krymie - Pierwszy
- Psychodrama czyli seks w życiu człowieka - Tom
- Tak zwana ludzkość w obłędzie - Jedna z postaci w Chórze Witkacych
- Do Damaszku - żebrak-Spowiednik
- Wesele - Upiór
- Śmierć Iwana Iljicza - Kolega i przyjaciel Iwana Iljicza
- Hamlet /IV/ - Marcellus
- Słuchaj, Izraelu! - Batłon
- Dybuk - Michael
- Don Juan albo Kamienny Gość - Komandor
- Płatonow - Osip ** / - Pietrin
- Dzwony - Chmarow
- Zemsta - Murarz
- Woyzeck - Tamburmajor
- Wzorzec dowodów metafizycznych... - Pinkey
- Gra o Każdym - Robotnik; Pewien Gość
- Antygona - Koryfeusz chóru
- Zbrodnia i kara - Koch
- Uczniowie czarnoksiężnika - Siergiej Michaiłowicz Tretiakow
- Maria - Wiskowski
- Bezimienne dzieło - Cynga
- Mord w katedrze - Rycerz IV
- Aktorzy Starego Teatru w scenach i monologach z Hamleta - Bernardo
- Tragiczna historia Hamleta księcia Danii - Dworzanin, Grabarz II
- Powrót Odysa - Antinoos
- Romans z wodewilu - Literat
- Próba lotu - Ignac
- Sen o Bezgrzesznej... - Uczestnik obrzędu; Pan na balu; członek Delegacji
- Iwona księżniczka Burgunda - Cyprian
- Z biegiem lat; z biegiem dni... - Policjant
- Biesy - Liputin /od 2.09.1977/