To jest spektakl o czym chcesz. W tym spektaklu jego bohaterowie chodzą i mówią, leżą.  I wypowiadają swoje kwestie. Aż zdarza nam się każdemu z nich śmierć.

Anna Karasińska, fragment scenariusza

W autorskim przedstawieniu Anny Karasińskiej występuje czwórka aktorów Starego Teatru, którzy wraz z reżyserką starają się opowiedzieć swoje światy. Korzystając z uproszczonej  sytuacji scenicznej, z humorem i siłą osobistego wyznania prowadzą wyobraźnię widza w nieoczywiste i niekiedy abstrakcyjne rejony. We Wszystko zmyślone szczególnie znaczenie ma odarta z teatralnego konwenansu obecność aktorów. To oni, poprzez swój sposób bycia i oparty na improwizacjach scenariusz, pozwalają sobie i nam puścić wodze fantazji.

Spektakl Anny Karasińskiej powstał metodą pracy z procesem. To intymna i wymagająca obopólnego zaufania forma tworzenia, podczas której elementy scenariusza budowane są niekiedy z przypadkowych wydarzeń, sytuacji międzyludzkich czy treści istniejących w danym miejscu, w danym teatrze, które czekały na swoją kolej, żeby znaleźć odbicie na scenie.

Proces może się zacząć od myślenia o spektaklu w tajemniczym mieście spowitym mgłą, a zakończyć spektaklem o ożywionych skamielinach, których zagadkowe odgłosy zahipnotyzują publiczność. Przedstawienia, które powstają dzięki takiej pracy, są powiązane z miejscem, budzą intensywność skojarzeń, mają moc i bezpośredniość oddziaływania, mogą jednak także wymykać się oczekiwaniom.

„Ten spektakl” tak naprawdę to rzeczywistość dookoła. (…) Jest w tym bardzo duża doza dziecięcej wrażliwości, która sprawia, że podróż z aktorami to trochę rozmowa z sobą samym – o paradoksach bycia człowiekiem, o miłości, o strachu, o absurdalnej sytuacji bycia aktorem na scenie i w codzienności. Odbywa się on jednocześnie na całej planecie i w kosmosie. Kinga Kurysia, „Nowa Siła Krytyczna”