Repertuar

Oresteja

Ajschylos
Reż. Jan Klata

Duża Scena
ul. Jagiellońska 1

Data
premiery

25.02
2007

daty
wystawiania

01.12
2008
01.12
2008
01.12
2008
01.12
2008
28.01
2009
29.01
2009
30.01
2009
31.01
2009
25.02
2010
25.02
2010
25.02
2010
25.02
2010
11.03
2010
11.03
2010
11.03
2010
10.04
2010
11.04
2010
13.04
2010
14.04
2010
05.05
2010
06.05
2010
07.05
2010
02.11
2010
03.11
2010
04.11
2010
05.11
2010
10.12
2010
11.12
2010
12.12
2010
25.05
2011
26.05
2011
27.05
2011
18.10
2011
19.10
2011
20.10
2011
30.01
2013
31.01
2013
01.02
2013
02.02
2013
03.02
2013
07.05
2013
08.05
2013
09.05
2013
05.07
2013
06.07
2013
07.07
2013
02.11
2013
03.11
2013
18.01
2014
19.01
2014
01.04
2014
02.04
2014
03.04
2014
03.12
2014
04.12
2014
05.12
2014
07.12
2014
06.03
2015
07.03
2015
08.03
2015
10.03
2017
11.03
2017
12.03
2017
14.03
2017
27.12
2017
28.12
2017

czas
trwania

1 godz. 50 min.

Z siedmiu ocalałych tragedii Ajschylosa największe emocje budzi Oresteja, jedyna zachowana trylogia antyczna. To najpełniejszy i najbardziej wstrząsający opis tragicznej klątwy, którą dotknięty został ród Agamemnona. Nie ma końca powiększająca się wciąż lista ofiar, bo każdy mord pociąga za sobą kolejny, a wymierzana sprawiedliwość daje początek nowym krzywdom. Surowa, ascetyczna konstrukcja dramatu i poetyckie obrazy składają się na okrutną wizję ludzkości, która nie przystaje do cywilizacyjnych ram. Jaka odległość dzieli nasze doświadczenia od tych zapisanych wieki temu? I czy możliwe jest Ajschylosowe pojednanie, szczęśliwe zakończenie, które w świecie tak bardzo rozchwianym ustanawia lub przywraca podstawowe normy życia społecznego? Kim jest Orestes? Być może wszystko, co wydarza się w Argos ma dla niego znamiona chorej, groteskowej wizj, najpierw koszmaru z przeszłości, a później obsesji, powracającej w przejaskrawieniu, we fragmentach, szczątkowo. Czym skończy się dziś jego szaleństwo: ocaleniem czy samozagładą?

Oresteja” ze Starego Teatru w Krakowie zadziwiła estetycznie. Świat po katastrofie, rozegrany w fascynującej scenografii Justyny Łagowskiej, mimo komiksowej konwencji, w którą Klata ubiera antyczną tragedię, pozostaje w pamięci długo po obejrzeniu przedstawienia. – Klata chyba dojrzewa – można było usłyszeć po spektaklu od widzów zadziwionych tak spójną i konsekwentną wizją reżysera. / „Eksplozja nowej energii na teatralnych scenach
Agnieszka Rataj, Życie Warszawy

W spektaklu wykorzystano fragment Materiałów do Medei Heinera Müllera w przekładzie Jacka St. Burasa oraz następujące utwory muzyczne: Doom. A Sigh (Kronos Quartet), Feel (Robbie Williams); Classical Homicide (Dälek), Corpses as bedmates, Ghosts (Third Eye Foundation)

Nagrody i wyjazdy: